Η συντριπτική πλειοψηφία των θρησκευτικών, φιλοσοφικών και πολιτικών ιδεολογικών θέσεων ενσωματώνει, κωδικοποιεί και ασπάζεται την ιδέα της βίας στην λογική, ως κάτι το φυσιολογικό.
Όμως η αληθινή δικαιοσύνη, είτε αναφερόμαστε στην πολιτική, είτε στην θρησκεία, είτε σε προσωπική ιδεολογία, δεν μπορεί να επιβληθεί δια της βίας.
Όσοι αποφεύγουν τις άδικες ενέργειες γιατί φοβούνται ή λόγω αδυναμίας, -π.χ. μία χώρα δεν εισβάλει σε μια άλλη διότι είναι αδύναμη- αυτού του είδους οι άνθρωποι φανερώνουν ότι δεν γνωρίζουν κι ούτε ενδιαφέρονται για την αγαθότητα και την εφαρμογή της δικαιοσύνης, που έχει μέσα της κωδικοποιημένη την αγαθότητα.
Διότι αγαθό δεν είναι το να μην αδικεί κάποιος, αλλά να μην θέλει να αδικήσει τον συνάνθρωπο.
Και πως μπορεί άλλωστε να συμβεί κάτι τέτοιο , όταν κανείς ξεκάθαρα ασπάζεται την ιδέα της βίας ή της στυγνής λογικής.
Όταν ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου, ο ψυχισμός του, δεν περιλαμβάνει αρνητικά στοιχεία, και συνειδητά ακολουθεί το μονοπάτι του δέον γενέσθαι, δίχως εσωτερικές ή εξωτερικές πιέσεις, τότε μπορούμε να πούμε ότι η αγαθότητα έχει φύση όμοια με εκείνη του αγαθού ανθρώπου αλλά και της αγαθότητας του Θεού, όταν βεβαίως και εφόσον αναφερόμαστε στην θρησκεία.
Από μόνοι τους λοιπόν φανερώνουν ότι ούτε γνωρίζουν τον θεό, αλλά πολύ περισσότερο ότι δεν γνωρίζουν τον άνθρωπο
και ότι επιζητούν τον θαυμασμό και το χειροκρότημα των άλλων!
Maria Prodromou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου