Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017

"..προφέρω λόγους αληθείας και νοός υγιαίνοντος.", Προδρόμου Μαρία

"..προφέρω λόγους αληθείας και νοός υγιαίνοντος."


Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να συνθέσω αυτήν την σημείωση, διότι πολλοί θωρούν και πιστεύουν ότι μόνο στους ταπεινούς τη καρδία, τους αγράμματους και τους φτωχούς φανερώνεται ο Θεός, διότι οι μορφωμένοι έχουν την τάση να στηρίζονται περισσότερο στα πτυχία και της γνώσεις τους παρά στον ίδιο τον Θεό και την ανθρωπιά.

Αυτή η λανθασμένη αντίληψη εφορμεί από την παρερμηνεία ορισμένων εδαφίων που υπάρχουν στα Ευαγγέλια και τις επιστολές, με επικρατέστερο εκείνο το εδάφιο που αναφέρεται στην προς Κορινθίους Α επιστολή 
8,2 ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ.

Εδώ θα ήθελαν να υπογραμμίσω και να τονίσω ότι το εδάφιο αυτό αναφέρεται σε πνευματικούς ανθρώπους και όχι σε κάποια επιστημονική ομάδα που κατέχει διαφόρων ειδών πτυχία.

Στην κοινότητα αυτή παρουσιάστηκαν ορισμένα θέματα , διότι ορισμένοι θεωρούσαν ότι γνώριζαν καλύτερα το πως πρέπει να λατρεύεται ο Θεός. ενώ στην πράξη μάλωναν για ανθρώπινες παραδόσεις και όχι για την αληθινή λατρεία του θεού. 
{Για την ακρίβεια από το φαγητό προέκυψαν οι διάφορες διαμάχες, για τα ειδωλόθυτα.}

Δεν θα χρωματίσω τους μορφωμένους ή τους αμόρφωτους , με συγκεκριμένα πνευματικά χαρακτηριστικά, Προσωπικά, πιστεύω ότι τα πάθη και οι αδυναμίες , όπως η υπερφίαλη γνώση, δεν γνωρίζει φύλο, φυλή. Δεν δείχνει προτίμηση προς μία συγκεκριμένη επαγγελματική συντεχνία ή την ανεργία..

Υπάρχουν άνθρωποι σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας που θεωρούν ή νομίζουν ότι γνωρίζουν καλύτερα από τον συνάνθρωπο. Και αυτό στέκεται εμπόδιο στο επικοινωνήσουν και να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία, την οικογένεια, την οποιαδήποτε μορφής σχέση..

Είναι απάτη, ότι οι φτωχοί και δίχως πτυχία είναι πιο θεοσεβούμενοι.

Ο Αβράαμ, κάποτε , έπειτα από μία μάχη, συνάντησε τον ιερέα Μελχισεδέκ και βασιλιά του Σαλήμ ο οποίος τον ευλόγησε. Ο Αβραάμ τότε του έδωσε το ένα δέκατο από όλα τα λάφυρα, ενώ τα υπόλοιπα τα έδωσε στο βασιλιά των Σοδόμων .. Με την προσφορά της δεκάτης ευλογήθηκε όχι μόνο αυτός αλλά και οι απόγονοι του..."Ο πατέρας της πίστης" δεν ήταν φτωχός. Με μπαλωμένο χιτώνα.

Επιπρόσθετα, ας μην ξεχνάμε μία ακόμη ισχυρή φυσιογνωμία, την μητέρα των υιών του Ζεβεδαίου. Η οποία ζήτησε από τον Χριστό να καθίσουν οι γιοί της δεξιά και αριστερά του. Προφανώς αναφερόμαστε σε ένα πρόσωπο με κύρος και επιφάνεια οικονομική, όταν αναφερόμαστε στην μητέρα του Ιακώβου και του Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού.

20. Τότε προσήλθε προς αυτόν η μήτηρ των υιών του Ζεβεδαίου μετά των υιών αυτής, προσκυνούσα και ζητούσα τι παρ' αυτού.
21. Ο δε είπε προς αυτήν· Τι θέλεις; Λέγει προς αυτόν· Ειπέ να καθήσωσιν ούτοι οι δύο υιοί μου εις εκ δεξιών σου και εις εξ αριστερών εν τη βασιλεία σου.
(Κατά Ματθαίον 20:20,21)

Σε άλλο σημείο στην Καινή Διαθήκη, αναφέρει ότι πολλές επιφανείς γυναίκες στην Θεσσαλονίκη δέχθηκαν το μήνυμα του Αποστόλου Παύλου.

Επομένως,
η φράση ταπεινοί την καρδία ανήκει σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που ανοίγει την καρδιά του στον Θεό.

Αρκεί να μας υπενθυμίσω ότι ο Απόστολος Παύλος υπήρξε σφόδρα μορφωμένος, ενδεχομένως, μιλούσε τουλάχιστον 4 γλώσσες, Εβραϊκά, Αραμαϊκά, Ελληνικά, και Λατινικά, ενώ σε κάποιο σημείο μέσα στις γραφές ενώ κάποιος τον κριτικάρει λέγοντας του.

24. Ενώ δε αυτός απελογείτο ταύτα, ο Φήστος είπε με μεγάλην φωνήν· Μαίνεσαι, Παύλε, τα πολλά γράμματα σε καταφέρουσιν εις μανίαν.

Απαντάει:
25. Ο δε, Δεν μαίνομαι, είπε, κράτιστε Φήστε, αλλά προφέρω λόγους αληθείας και νοός υγιαίνοντος.
(Οι πράξεις των Αποστόλων 26:24,25)

Αυτός άλλωστε θεωρώ ότι ήταν ένας από τους λόγους που τον έστειλε στα έθνη ο ίδιος ο Χριστός. Δεδομένου της μεταστροφής του στον Χριστιανισμό, υπήρξε μορφωμένος, κοσμοπολίτης και ανοιχτός σε διαφορετικές κουλτούρες.


Προδρόμου Μαρία

Η φυσική κίνηση των ατόμων. Προδρόμου Μαρία


Κλείνοντας, εμπνεόμενη πάντα απ'ο τις αντιλήψεις του Δημόκριτου για το κενό και τα άτομα θα θέσω ένα ερώτημα, όπως κάναν οι αρχαίοι Έλληνες.

Υπάρχει η φυσική κίνηση των ατόμων, οποιοσδήποτε εξαναγκασμός θεωρείτε βίαια κίνηση.

Προς τι λοιπόν στα κοινωνικά θρησκευτικά συστήματα η υποταγή και ο εξαναγκασμός; 

Είναι περίεργη η αδυναμία που παρουσιάζουν στον ανθρώπινο νου να εξελιχθεί δίχως βία ή εξαναγκασμό. Φανερώνει ότι η σοφία δεν είναι άνωθεν.


Εις μνήμην της αβύσσου που κάθετα ι στα γόνατα της δημιουργίας.


Θεσσαλονίκη 2017
Προδρόμου Μαρία

Εννοιολογική φυσική , Προδρόμου Μαρία


Επιχείρησα, από περιέργεια, να βρω μια εικόνα που να αναπαριστά σε ικανοποιητικό βαθμό το Δημοκριτειο κοσμολογικό μοντέλο.

Δεν έχω εντοπίσει κάτι το αξιόλογο.

Τελείωσα μονάχα το πρώτο κεφάλαιο "Τα άτομα και το κενό" που αναλύει μερικώς μερικές σκέψεις του Δημόκριτου και συνειδητοποιώ το μεγάλο εννοιολογικό χάσμα που υπάρχει μεταξύ της νοήσεως του Δημόκριτου και των σύγχρονων φυσικών.

Όχι μονάχα ο Αριστοτέλης, ο Επίκουρος και οι σύγχρονοι τον αντέγραψαν αλλά ούτε ήταν σε θέση να συλλάβουν και να εισάγουν νέες έννοιες.

Οι βασικές έννοιες που διδάσκονται τα παιδιά σήμερα λανθασμένα, και ότι εξέλιξη υπήρξε οφείλεται στις εννοιολογικές συλλήψεις αυτής της διάνοιας.

Πιστεύω ότι πριν προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε μαθηματική διατύπωση, οφείλουμε πρώτα εννοιολογικά να συλλάβουμε τις σχέσεις που διέπουν το σύμπαν. 

"Γιατί", για παράδειγμα το σύμπαν λειτουργεί έτσι.

Τα μαθηματικά είναι ένα υπέροχο εργαλείο, το οποίο όμως παραμένει ανενεργό δίχως το σωστό εννοιολογικό περιεχόμενο που πηγάζει από την εννοιολογική φυσική. Υπό αυτήν την έννοια οποιαδήποτε μαθηματική εξέλιξη δεν μας βοηθάει.

Νιώθω συνεπαρμένη γιατί ο Δημόκριτος μπόρεσε να συλλάβει ένας μέρος του απείρου , ένα μέρος της θεότητας κι αυτό χρησιμοποιούντας μονάχα την διανόηση του. 
Μπόρεσε να συλλάβει το γιατί (μερικώς).

Τα μαθηματικά απλα περιγράφουν με λέξεις όπως τα κείμενα μια ιστορία, το γιατί. Η ποιότητα της περιγραφής εξαρτάται από την αντίληψη του κάθε ανθρώπου. Κατά πόσο μπορεί να εισχωρήσει σε βάθος στην ουσία των όντων και των σχέσεων που διέπουν αυτές Καθαρότητα. Ακρίβεια. Σαφήνεια.

Ίσως σε μια άλλη κοινωνία όπου η παιδεία θα λάβει σωστά θεμέλια οι επιστήμες να διδάσκονται διαφορετικά.

Θεωρώ λοιπόν, ότι η εννοιολογική φυσική θα έπρεπε να μπει ως μάθημα στα σχολεία.

Είναι μια παλαιά μεν, αλλά ταυτοχρόνως και καινούργια έννοια .


Από τον Δημόκριτο στο μέλλον.

Προδρόμου Μαρία
Θεσσαλονίκη 2017

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

40 μέρες στην έρημο.

Οι σπουδές μου, επιτρέπουν και εγείρουν πλήθος θεοσοφικών ερωτημάτων, που εύλογα, θα μπορούσε να θέσει κάθε καλοπροαίρετος μελετητής - ερευνητής γύρω από τα Ευαγγέλια.


Πολλά έχουν γραφθεί από θεολόγους και ερευνητές αναφορικά με τους πειρασμούς που παρουσιάστηκαν στον Χριστό ενώ βρισκόταν στην έρημο για 40 μέρες.

Τον τρίτο πειρασμό μελετούσα στο μυαλό μου συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό.
Εδώ ακολουθούν τα εδάφια από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Κεφάλαιο 4.


8 Πάλι τον οδήγησε ο διάβολος σ’ ένα πολύ ψηλό βουνό και του έδειξε όλα του κόσμου τα βασίλεια και τη λαμπρότητά τους.

9 Ύστερα του είπε: «Όλα αυτά θα σου τα δώσω, αν πέσεις και με προσκυνήσεις».

10 Ο Ιησούς όμως του απάντησε: «Φύγε από μπροστά μου, σατανά! Η Γραφή το λέει καθαρά: μόνο τον Κύριο το Θεό σου θα προσκυνάς και μόνο αυτόν θα λατρεύεις».

11 Τότε ο διάβολος άφησε τον Ιησού, και άγγελοι Θεού ήρθαν και τον υπηρετούσαν.

Δεν δέχθηκε να προσκυνήσει ή να υποταχθεί σε κανένα απολύτως σαρκικό σχήμα ή σαρκικό είδωλο. Σε καμιά κεφαλή δεν υποτάχθηκε. Μόνο τον θεό δέχθηκε.

Δεν είναι λοιπόν, περίεργο, που έχει κωδικοποιηθεί η υποταγή μέσα στα Ευαγγέλια σε κοσμικές εξουσίες και όχι στον ίδιο το Θεό;

Απάντησε ο Χριστός με αγανάκτηση μάλιστα!!
“φύγε αμέσως από εμπρός μου, σατανά. Διότι έχει γραφή· Κυριον τον Θεόν σου θα προσκυνήσης και αυτόν μόνον θα λατρεύσης”.

Τον είπε Σατανά, εκείνον που του ζήτησε να τον προσκυνήσει. Δηλαδή εχθρό.

Επίκουρος - Πλούταρχος, Maria Prodromou



Κανένας σύγχρονος πρωτοπόρος δεν τολμά να φέρει σε κοινή θέα και δημόσιο διάλογο τα ερωτήματα που έθεσαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.


Ελεύθερη βούληση, παρέκκλισης, απόκλισης, απροσδιοριστία, 
Στον φυσικό και πνευματικό κόσμο.

Μα πως άλλωστε. Αφού τα ερωτηματικά θα σάρωναν κυριολεκτικά τα δεσμά της δουλειάς και η απόκλιση , η παρέκκλισης θα εκλαμβάνονταν ως φυσική εξέλιξη. Ενώ η ελευθερία βούλησης ως αυτο-δυναμη κίνηση. Αυτοκυριαρχία, καθώς τα άτομα μπορούν να διατηρήσουν την δική τους ενέργεια αλλά να δέχονται "πλήγματα" και από εξωτερικά συστήματα.

Όταν μελετάει κανείς τους Έλληνες φιλοσόφους νιώθει των σκοταδισμό τον θρησκευτικών ηγετών να απλώνεται διάπλατα πίσω από φράσεις όπως τυφλή υπακοή, μην το ψάχνεις, μην έρευνας, έτσι ήταν, η τάξη της φύσις κτλ. Συσσώρευση άγνοιας, της μεγαλύτερης μορφής εγωισμού, δίχως βαθύτερη επιθυμία και αγάπη για την αναζήτηση και την γνώση της ουσίας των όντων, που δημιουργεί την νόηση, την θεία διανόηση 
Της πρωταρχικής ουσίας που δημιούργησε τον υλικό και πνευματικό κόσμο.

Το μυαλό του ανθρώπου, όπως έλεγε ο αρχαίος Έλληνας συγγραφέας Πλούταρχος, "Το μυαλό είναι μία φωτιά που πρέπει να ανάψει, όχι δοχείο που πρέπει να γεμίσει". Γι αυτό, η πλειοψηφία των ανθρώπων κουράζεται από την συσσώρευση γνώσεων και την έρευνα. Δεν υπάρχει φως. Δεν υπάρχει κοινωνία με το φως.
Είναι δυνατόν να σου δείξει κάποιος την ένωση με το φως κι έπειτα να σου λέει χρήζεις βοηθείας; Με πόση ευκολία λοιπόν αποκαλύπτεται το ψέμα της αυθεντικής γνώσης; Το ψέμα κάθε αυθεντίας.
Σίγουρα κάτι συμβαίνει εδώ. Στο μηχανισμό αυτό της σκέψης. Θα συνεχίσω λοιπόν και θα πω , ότι η ζωή του ανθρώπου δεν είναι δοχείο για να γεμίσει με πετραδάκια, άμμο, και στο τέλος να στουμπώσει με νερό όπως εκφέρονται πολλοί ψυχολόγοι και πνευματικοί φιλόσοφοι. Η ζωή του ανθρώπου οφείλει να λάμπει από φως και όχι να καίει τον ίδιο τον άνθρωπο στο καμίνι της εγκατάλειψης , αλλά ούτε να στουμπώνει με σκουπίδια το καμίνι ο ίδιος ο άνθρωπος για να συνεχίσει να καίει και να του λεν κοίτα πως λάμπεις. Αυτό δεν είναι το Φως.

Maria Prodromou

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Η αληθινή δικαιοσύνη - Maria Prodromou

Η συντριπτική πλειοψηφία των θρησκευτικών, φιλοσοφικών και πολιτικών ιδεολογικών θέσεων ενσωματώνει, κωδικοποιεί και ασπάζεται την ιδέα της βίας στην λογική, ως κάτι το φυσιολογικό.

Όμως η αληθινή δικαιοσύνη, είτε αναφερόμαστε στην πολιτική, είτε στην θρησκεία, είτε σε προσωπική ιδεολογία, δεν μπορεί να επιβληθεί δια της βίας.

Όσοι αποφεύγουν τις άδικες ενέργειες γιατί φοβούνται ή λόγω αδυναμίας, -π.χ. μία χώρα δεν εισβάλει σε μια άλλη διότι είναι αδύναμη- αυτού του είδους οι άνθρωποι φανερώνουν ότι δεν γνωρίζουν κι ούτε ενδιαφέρονται για την αγαθότητα και την εφαρμογή της δικαιοσύνης, που έχει μέσα της κωδικοποιημένη την αγαθότητα.

Διότι αγαθό δεν είναι το να μην αδικεί κάποιος, αλλά να μην θέλει να αδικήσει τον συνάνθρωπο.

Και πως μπορεί άλλωστε να συμβεί κάτι τέτοιο , όταν κανείς ξεκάθαρα ασπάζεται την ιδέα της βίας ή της στυγνής λογικής. 

Όταν ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου, ο ψυχισμός του, δεν περιλαμβάνει αρνητικά στοιχεία, και συνειδητά ακολουθεί το μονοπάτι του δέον γενέσθαι, δίχως εσωτερικές ή εξωτερικές πιέσεις, τότε μπορούμε να πούμε ότι η αγαθότητα έχει φύση όμοια με εκείνη του αγαθού ανθρώπου αλλά και της αγαθότητας του Θεού, όταν βεβαίως και εφόσον αναφερόμαστε στην θρησκεία.

Όσοι ενστερνίζονται την ιδέα της βίαιης, της στυγνής λογικής, ωθούν τον άνθρωπο και ως εκ τούτου τις κοινωνίες στην αδικία και τον πόλεμο.

Από μόνοι τους λοιπόν φανερώνουν ότι ούτε γνωρίζουν τον θεό, αλλά πολύ περισσότερο ότι δεν γνωρίζουν τον άνθρωπο 

και ότι επιζητούν τον θαυμασμό και το χειροκρότημα των άλλων! 


Maria Prodromou

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

Brennan Breed, “Bringing the Case before the LORD” VII. WHAT SHOULD WE DO?

VII. WHAT SHOULD WE DO?

Like all people, my perspective is informed by my particular context. I am mindful that my own particular context is not universal. And moreover, my perspective is not normative. There are other perspectives that I must seek out in dialogue in order to learn more about this world and our place in it.

I find these two principles — that perspectives are informed by contexts, and that no perspective is normative for all others — to be incredibly important for dialogue of any kind. And in my work as a biblical scholar, I find that these two principles are crucial to our shared hermeneutical work with the biblical text, as well. These principles affirm both the important differences between cultures and their non-hierarchical relationships. I take these principles to extend to ancient Israel, too: their sexual ethics are not normative for our sexual ethics, whatever our context. 

We must shape our ethics by grappling with these texts and our traditions in light of our current contexts and experiences. This claim is nothing new, as one finds it throughout the biblical text. In fact, it defines the way ancient Israelites understood their law.

Whereas modern North Americans generally understand law in a static sense, based on the concept of monolithic and enforceable law ― codes, ancient Israelites has a very different concept of written law. Moses, introducing the second enunciation of the Ten Commandments in Deuteronomy 5:3, gives an insight into the Israelite conception of law: 

‖ YHWH did not make this covenant with our ancestors, but with us, ourselves, these ones here today, all of us who are living. ‖ 

On the level of the narrative, Moses‘ statement is a bald -faced lie:

Moses speaks these words to the ― new generation, ‖ the people who most certainly were not present at Horeb. And yet Moses says that the ancestors were not there — it was in fact the as-yet unborn new generation who was truly there in the flesh.

Here, Moses claims that the true addressees of the covenant are ― us, ‖ the ones ― here today. ‖ But who are―we, ‖ and when is ― today ‖ ? This text in written using ― indexicals, ‖ words that shift based on the time and place of their enunciation — now, today, us, you, here,ourselves — in order to claim that you — whoever you are, wherever you are,reading this text — are given this task.

You must struggle to appropriate the covenant with YHWH as something not frozen in the past but alive, vibrant,responsive to your life, right here and now.

And in order to make this clear,Moses in the following verses repeats the Ten Commandments, but he changesthem to fit the new context of the people, as well. Among other slight changes, Moses includes the word ― land ‖ in the list of things that one should not covet (Deut 5:21; cf. Exod 21:17). Here, Moses updates the law to reflect the new reality of life within the land that the Israelites were about to begin.

We find many other examples of the law responding to new situations in theTorah and beyond. In Numbers 27, for example, the daughters of Zelophehad, adeceased Israelite, confront Moses with this problem: Zelophehad did not haveany sons, and law and custom deemed daughters unfit to inherit. So his possessions would simply filter out of the family. So these bold daughters, Mahlah, Noah, Hoglah, Milkah and Tirzah, decided to ask Moses to see if the lawcould change to accommodate these new circumstances and to recognize people who had not yet been recognized.

And Moses immediately ― brought the case before YHWH‖ (Num 27:5), and YHWH replied, ― Zelophehad‘s daughters are right. ‖ And then YHWH changed the law for everyone in order to reflect and support this group who, until that moment, the law had not recognized or respected (Num 27:6-11), saying, ―this is to have the force of law for the Israelites, as YHWH commanded Moses.‖ (Num 27:11)

We can see that God decrees that the law must change in order to work in new circumstances. In this instance, thelaws, ethics and cultural practices surrounding family inheritance law change inorder to give standing to people whom the law had not yet protected. 

Biblical law is a tradition, and like all traditions it is not a static entity but a dynamic and evolving process. In our own contexts, we must be open to the ways in which our cultural contexts and our own traditions are changing, and our ethical and theological principles must remain in constant dialogue with the changing world. This is, I believe, how God has always worked in the world. 

And we can see this principle at work in Isaiah 56, wherein the prophet declares eunuchs and foreigners to bepart of the assembly of YHWH, and it is also at work when David requested consecrated bread from Ahimelek the priest at Nob (1 Sam 21), and again when Jesus refers to David‘s use of consecrated bread as he and his disciples picked grain on the Sabbath (Mark 2:23-28), and yet again when gentiles began to joint he community of Jesus worshippers (cf. Acts 10).

And I believe that we must continue this task of reassessing our ethical and cultural heritages in light of the actual human realities in our communities. 

This is, I believe, the authentically biblical way for my culture to engage our history, our neighbors, and our living, dynamic God. Over the last century dramatic changes have impacted North American conceptions of human sexuality. One important site of change has been ourconception of gender roles, and specifically the relationship between genders. With legal changes that gave women, at least in theory, equal standing before thelaw, including the political recognition of their right to vote, combined with cultural changes that led to more women seeking employment and higher education, American women and men have for the most part renegotiated thei reconomic, domestic and child-rearing responsibilities. 

Men rarely call themselve sthe head of the household, and they can no longer take for granted that they arethe utmost authority in the family. Men no longer assume that their career path isthe most important one, and they must be willing to share chores and childcare. People in my generation and younger generations simply accept this, but in theprevious few generations this was a site of considerable conflict. 

Many Christian denominations in the United States, such as the Episcopal Church and the Presbyterian Church, had an intense struggle over the ordination of women that led to fractures within these denominations that remains today. But even such things as typical marriage age, family size, and the possibility for women to initiate divorce proceedings have changed over the past century. While these changes are often cast as evidence of moral decline –and to be sure some of the mare, such as the rapid increase in child exploitation -- many of them are simply changes. Some of them are changes, in my opinion at least, for the better. 

My point is this: the Bible does not offer simple guidance when it comes to the issue of human sexuality. Instead, as Moses testifies, God‘s word calls us to grapple with our tradition in the midst of our present context. At the core of this calling are the commands to love God and love our neighbor as ourselves. 

Quite often, the discussion about human sexuality is characterized as ― he biblical conservatives against the liberals, who abandon the Bible and go with the cultural current. 

But as I have tried to show here, there are two different senses of the word ― biblical‖ at work here – for conservatives, ― biblical‖ often means replicating ancient sexual ethics, at least to a degree. I am proposing a liberal position that takes the Bible very seriously, especially in its call to continue the process of crafting our ethics in relation to both the changing world as well as God‘s continuing involvement in it. 

To conclude with a comment on the current issue most responsible for the discussion of human sexuality: I myself am supportive of gay and lesbian relationships primarily because I have come to know many wonderful people who love God, and each other, more strongly because of their relationships. 

I have seen them raise wonderful children. I have heard their testimony and I have seenthe fruits of their faith manifest in their lives and the lives of others. Of course,there are individuals in every community that abuse the gift of human sexuality, but the gay and lesbian couples that I happen to know love and cherish each other. To me, this is the witness of my current context. Like David approaching the priest of Nob, I realize that these actions transgress old and traditional boundaries. 

But I see a great human need that developing new boundaries wouldaddress. Gay and lesbian Christians, much like the daughters of Zelophehad, have approached the church in the United States and asked that their case be broughtup before the LORD, because the old law does not have a place for them. And,like the prophet in Isaiah 56, I believe that God is calling me to proclaim acceptance of these men and women who have not, until now, fit in to the categories that my culture accepts as normative.

As Moses said: ― YHWH did not make this covenant with our ancestors, but with us, ourselves, these ones here today, all of us who are living. ‖ And so we must ask, what covenant will we assume? Will its highest concerns be to love God and neighbor? And who will beour neighbors?