Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

Brennan Breed, “Bringing the Case before the LORD” IV. GENDER ROLES

IV. GENDER ROLES

A third facet of sexuality can be expressed with the phrase ―gender roles.‖ 

That is, what does a culture expect members of each gender to do? How should a man act, or what does one do to signify that one is a eunuch? What should a woman look like? It is my assumption that these roles are culturally situated, since a cursory examination of women and men around the world will reveal great differences


between how gender is performed in society. For example, men in some parts of the world can walk in public holding hands without anyone making assumptions about their sexual orientations. In the city of Atlanta, where I live, this action signifies erotic attachment, and thus one would assume that two men walking while holding hands were a homosexual couple. 

Or, recently I had a conversation with a group of women from Burundi who were tending a small farm in a lot near my house in Decatur, Georgia. From these women, I learned that, in their culture, tending small plots of land to raise crops for the family‘s consumption is considered a woman‘s task, whereas the men, if they work in agriculture, tend to labor on large-scale farms. In my hometown, however, the predominant culture makes no assumptions about gender roles when it comes to tending small plots of land like many men in the United States, I raise tomatoes and no one thinks twice about that. Thus, an individual‘s actions do not communicate in an unambiguously universal sense about their gender. The ancient Near East was no different: in that cultural spectrum, for example, persuasiveness—the ability to get one‘s way using words — is an important element of what Israelites thought it was to ―be a man.‖ 

I would not say that is shared by North Americans today ―manly‖ men are depicted in action films, for example, as terse. In the latest cinematic iteration of the Batman series, the titular character hardly delivers ten words per film. But perhaps the most interesting difference in gender roles between the modern West and the ancient Near East is this: many moderns imagine masculinity and femininity to be strict opposites without overlap. If a talkative male is not manly, then he must be womanly. If a weak man is not manly, he must then be womanly. Yet the ancient Near East may not have a zero-sum approach to gender roles. Manly and womanly characteristics could — and in many cases did — overlap. For example, persuasiveness was an exemplary characteristic for both sexes, as evidenced by Abigail in the story of King David. 

One intriguing aspect of gender relations in ancient Israel is the disconnect between the ideal of gender roles and their actual enactment in everyday life. As Carol Meyers writes: ―Newer studies of traditional societies show that women‘s household economic roles, in both subsistence tasks and craft production, functioned in ways that contest our often unexamined but persistent notions of female dependency and patriarchal dominance. The work patterns and authority structures in premodern societies meant that daily life was rarely hierarchical along gendered lines…" 

Thus it is important to ask of these ancient gender roles: what was the ideal, and what was the actual practice? And if we should seek to use these relations as some sort of model, which one should we use, and why?

There are, of course, other, many quite significant differences between the performance of masculinity in the ancient Near East and contemporary North America: perhaps most germane to this conversation, ancient Near Eastern masculinity assumed the ownership of female sexuality, even in monetary terms. This is part of the reason that ancient kings had concubines: it communicated power and virility, two key components of ancient masculinity. And control over these women‘s sexuality was the important point. For example, in or der to exert his manly authority during his usurpation of David‘s kingdom, for example, Absalom has intercourse with all of his father‘s concubines in sight of ―all Israel‖ (2 Sam 16:22). 

Thus, the communication of masculinity involved the domination of others. It is important for us all to consider carefully what aspects of gender performance in ancient Israel we want to model, and what we want to abandon.

Brennan Breed, “Bringing the Case before the LORD” V. SEXUAL PRACTICE

V. SEXUAL PRACTICE

We cannot uncritically accept any of these attitudes and practices: instead, we must continually discern how we are to negotiate our relationship to our cultural inheritance.

Fourth, there is the issue of sexual practice: what is it that counts as sexual contact, and where is this contact permissible? 

Some things are allowable inpublic, and some are not. Some things are only allowable between certain types of people in certain relations to one another. In North America, for example, it is common to see unmarried couples kissing in public, and this is socially permissible in all but the most strict social circles. Yet this is certainly not thecase around the globe. 

One sees more permissive and open sexual expression in much of Europe, and less open expressions in the Middle East. 

But in some more restrictive areas, kissing is not seen as inherently sexual a farewell kiss might not convey erotic overtones as it does to most North Americans. I remember the concern on girls‘ faces in my childhood neighborhood when the French foreign exchange student casually kissed them all when greeting them it was a small scandal.

In the ancient Near East, we find in general a restrictive culture, but one that nonetheless was well aware of and in rare moments strangely open about those who do not follow the cultural mores. Most North Americans are well acquainted with some of the prohibitions in the legal texts, especially those prohibitions that align with our own culture‘s taboos, such as incest, rape, and bestiality. Until recently, of course, North America‘s taboos included same-sex eroticism, and this is also found among ancient Israel‘s sexual taboos (Lev 18;20).8


Yet not all modern taboos align with the ancient Israelites. Perhaps surprisingly, premarital sex is never issued a blanket condemnation in the Old Testament

There were, to be sure, severe repercussions in many ancient Near Eastern societies for a woman who is discovered to have had sexual relations with a man prior to her marriage, unless that man was her husband. But the same was not true for men who engaged in sexual practice before marriage, and there were instances where the man could engage in premarital sex with little to no consequence. 



In Exodus 22:16-17, for example, a man (married already or not) who has sex with an unmarried virgin could without punishment either marry the woman or, with consent of the father, pay an amount equal to a bride price and be on his way. If the woman were married, however, this would be considered aheinous offence. This is because Old Testament legal texts presume that a wife‘ssexuality is property of the father or husband, such that a violation of the man‘s rights by another is analogous to theft. It is for this reason that a man could pay aprice to the father for sleeping with his unmarried daughter. The daughter‘ssexuality was in some sense the father‘s possession.



These practices strike many North Americans as immoral, since they presume that the father and husband own the daughters‘ and wives‘ sexuality as their property, and can sell it for a price. This gender inequality typifies patriarchal societies, which predominated in the ancient Near East. These practices would be highly illegal, punishable by lengthy imprisonment, in the United States. After two centuries of struggle, women now have roughly similarlegal protections as men in the United States. While things are certainly not equal across the board, and while many cultural and economic barriers remain, most residents of the United States would agree that gender equality is a value towards which our culture should strive. And we are certainly moving away from the idea that women‘s sexuality is the property of male relations.


This dissonance may also be felt in the laws dealing with the sexual use of betrothed female slaves by Israelite masters, such as Leviticus 19:20-22. These laws do not treat the slave woman, or the betrothed slave man for that matter, asa full person: her violation can be atoned by a mere guilt offering. In my North American context, we have thankfully progressed to the point where ethical distinctions between slaves and freed persons have no place in our discourse.(Full cultural, political and economic equality for all regardless of race, however,remains a distant goal.)



Using one‘s power to dominate another sexually was an important part of the culture of the ancient Near East, as it was in the Hellenistic world and even in early modern America, as well. Recent trends in North American sexual ethics, in contrast, emphasize that one cannot have sexual contact with another unless both parties are consenting, which implies that neither party is coercing or manipulating the other. If one party holds more power or some hierarchical position, the prevailing ethical attitude is that it would be wrong to use that power to elicit sexual contact. Of course this still happens, but at least it is frowned upon by the general public, and in many casestaking advantage of someone in this manner is against the law. 9

One finds another disconnect between modern and ancient ethics in the notion of adultery. According to Raymond Westbrook, ―The basic conception of adultery is the same throughout [the ANE]: consensual sexual intercourse by a married woman with a man other than her husband. In contrast to modern western systems, intercourse by a married man with a woman other than his wife was not regarded as adultery, unless of course that woman was married. 10

I would hope that in this case, as in many others, biblical conceptions of sexual relations are not useful to North American Christians, whether liberal or conservative.Thus, my perspective leads me to question the appropriateness of mapping ancient Israelite gender relations and sexual practices directly on to our ethical and cultural situation. We cannot uncritically accept any of these attitudes and practices: instead, we must continually discern how we are to negotiate our relationship to our cultural inheritance.


Notes:

8. Yet aside from the clinical nature of the legal texts, it is strange to some North  Americans that the Old Testament mentions love, and especially erotic love, so rarely. As Athalya Brenner  writes, ―outside of the Song of Songs (a great exception), females may love other females (Ruth loves Naomi) but not male spouses. Only Michal [is said to] love a male; David…‖ Brenner, ―Revising the Myth of the ‗Biblical Family,‖ in Foster Biblical Scholarship: Essays in Honor of  Kent Harold Richards (ed. Frank Ritchel Ames and Charles William Miller.  Atlanta: SBL, 2010) 279-94; 293.

9. One might note the massive uproar in reaction to the boys who took advantage of a girl who had passed out drunk at a party in Steubenville, Pennsylvania.


10. See Raymond Westbrook, "Adultery in Ancient Near Eastern Law," Revue  Biblique 97 (1990): 543; see also Elaine Goodfriend ("Adultery,  Anchor Bible  Dictionary ), who defines adultery as "sexual intercourse between a married or  betrothed woman and any man other than her husband. . . The infidelity of a married man is not punishable by law but is criticized (Mal 2:14-15; Prov 5:15-20)" ( ABD 1:82).

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017

Περί Λογικής ο Λόγος, Maria Prodromou

Όπως έχω πει και άλλοτε , την λογική μπορούμε να την συναντήσουμε στα μαθηματικά αλλά και στην φιλοσοφία. 

Είναι έγκλημα που στις μέρες μας, ο σύγχρονος άνθρωπος έχει  απεμπολήσει την  λογική  από το πεδίο της φιλοσοφίας ενώ η ίδια η λέξη εννιολογικά έχει αποκτήσει ένα εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο.. καθώς προσεγγίζουμε την έννοια του ορθού Λόγου.

Άραγε πού βρίσκονται οι απαρχές της λογικής, δηλαδή σε ποιες ανθρώπινες δραστηριότητες υπήρχε έντονη και διαρκής χρήση επιχειρημάτων, ώστε να αναδειχθεί η ανάγκη συστηματικής μελέτης τους;

Τα πεδία με αυτό το χαρακτηριστικό ήταν τρία, δηλαδή τα μαθηματικά, η φιλοσοφία και η καθημερινή επιχειρηματολογία, ειδικότερα στον πολιτικό και δικαστικό στίβο."


Image (tanagram art) 

Ίδια σχήματα σε διαφορετική διάταξη, και ως εκ τούτου λαμβάνουμε διαφορετικό αποτέλεσμα κάθε φορά.

Βλέπετε λοιπόν πως υπάρχουν περισσότερα από ένα αποτέλεσμα στην συλλογιστική διαδικασία του σχεδιασμού. Δεν υπάρχει μόνο ένα. Την νοητική αυτή διαδικασία σχεδιασμού, αρκετές φορές, εκμεταλλεύτηκαν πολλοί μέσα στο πέρασμα των αιώνων για να παγιδεύσουν την νοημοσύνη του ανθρώπου σε ένα μοναχά αποτέλεσμα, ένα μοναχά αποδεχτό σχήμα, εκείνο που θεωρεί ο δικός του προσωπικός κόσμος σωστό και αληθινό. 





Αν και προσωπικά , ποτέ δεν θα όριζα την νοημοσύνη του ανθρώπου , με απόλυτα, στατικά ή γενικευμένα σχήματα , όπως συμβαίνει με τα γεωμετρικά σχήματα.

Οι πιθανότητες της ανθρώπινης νοημοσύνης για όλους, είναι άπειρες. Το να την τοποθετείς την ανθρώπινη λογική σε "συσκευασία με ζελατίνα" είναι φανατισμός δίχως αγάπη για την νόηση και φανερώνει άγνοια καθώς ο ψυχισμός του ανθρώπου σε συνδυασμό με την εμπειρία του και την προσωπικότητα του είναι ακόμα πιο ιδιαίτερα ως προς το περιεχόμενο.

Και η ίδια η ζωή μας έχει αποδείξει ότι στην πράξη, ο άνθρωπος μπορεί και λειτουργεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους για το ίδιο θέμα, γιατί υπάρχουν άπειρες συνισταμένες που επηρεάζουν την εξέλιξη της συλλογιστική τέχνης.

Maria Prodromou

Στοιχεία της έρευνας

Μελετώντας με επιστημονικό τρόπο και μέθοδο, τα χωρία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης θυμήθηκα τα λόγια ενός πολύ διάσημου Αμερικάνου ψυχολόγου του Σκότ Πεκ, παραθέτω από το βιβλίο του «Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος.» το ακόλουθο απόσπασμα.

«Τείνουμε να θεωρούμε τη θρησκεία σαν κάτι το μονολιθικό, μονοκόμματο και συνακόλουθα με τούτην την υπεραπλουστεύτικη γενική ιδέα, απορούμε το πώς δυο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μπορούν και οι δυο να αποκαλούνται Χριστιανοί ή Εβραίοι. Η πως ένας άθεος μπορεί να έχει μια πιο αναπτυγμένη αίσθηση χριστιανικής ηθική από έναν καθολικό, που πηγαίνει από συνήθεια στην εκκλησία. […] Για να ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμο των προγενέστερων εμπειριών μας, και να απαλλαγούμε από τις συναισθηματικές μεταφορές, είναι ανάγκη να μαθαίνουμε. Πρέπει συνεχώς να διευρύνουμε τη σφαίρα των γνώσεων μας και το οπτικό μας πεδίο με την πλήρη αφομοίωση και ενσωμάτωση των νέων πληροφορίων. 

Η διαδικασία της διεύρυνσης των γνώσεων ήταν μείζον θέμα αυτού του βιβλίου. Ας θυμηθούμε ότι στο προηγούμενο μέρος είχα ορίσει την αγάπη ως μια επέκταση – δηλαδή μια διεύρυνση - του εαυτού μας, και είχαμε παρατηρήσει ότι μεταξύ των κινδύνων στους οποίους εκτίθεται η αγάπη ήταν ο κίνδυνος που διατρέχεις όταν κινείσαι στο άγνωστο μιας νέας εμπειρίας. Και στο τέλος του πρώτου μέρους, όπου θίγαμε το θέμα της πειθαρχίας, είχαμε επίσης παρατηρήσει ότι για να μάθεις κάτι καινούριο, χρειάζεται η εγκατάλειψη του παλιού εαυτού, και ο θάνατος των φθαρμένων γνώσεων. »

Μελετώντας τις γραμμές εντυπωσιάστηκα και παρατήρησα και θυμήθηκα συζητήσεις, όπου μια μερίδα ανθρώπων, όταν έρχεται στο φως μια αλήθεια να αποκαταστήσει κάποιο ατόπημα ή λάθος αντίληψη του παρελθόντος, δυσκολεύεται να την συζητήσει και αρχίζει να παραθέτει ένα σωρό δικαιολογίες που στην ουσία νομιμοποιούν και πάλι το ψέμα ή μονολιθικές ιδέες περασμένων εποχών. Αλλά κι ίδιοι δεν δείχνουν διαθέσιμοι και δεν προβαίνουν σε τέτοιου είδους ενέργειες ώστε να αποκαταστήσουν την αλήθεια και έτσι να ελευθερωθούν όλοι, όλοι οι άνθρωποι από τις ψεύτικες ιδέες, εφόσον υποστηρίζουν το καλύτερο.

Έτσι αρχίζεις να αναρωτιέσαι, πραγματικά αγωνίζονται όσοι υποστηρίζουν με θέρμη για το καλό όλης της ανθρωπότητας; Ή υποσυνείδητα επιδιώκουν την πνευματική και υλική διεύρυνση, την διεύρυνση της αγάπης μόνο για τον εαυτό τους, κρυμμένοι πίσω από τον μανδύα της αυθεντίας και της νομιμότητάς; Ας προχωρήσουμε λίγο παραπέρα και ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι!
Θα προσεγγίσουμε μέσα από 3 διαφορετικούς άξονες το θέμα. Είναι μια μέθοδος που ανέπτυξα μόνη μου και πιστεύω αξίζει να μελετήσουμε τουλάχιστον ορισμένα βασικά σημεία.

Πρώτος άξονας. Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να προσεγγίσουν συναισθηματικά φορτισμένες έννοιες και λέξεις. Και πολύ πιο λίγοι είναι εκείνοι που τολμάνε να αναρωτηθούν έστω και για μια φορά στην ζωή τους: “Αυτό που μου μετέφερε ο πατέρας μου, η γιαγιά μου, ο θείος, η κοινωνία, ο δάσκαλος, η θρησκεία, η πολιτική, η επιστήμη, η αυθεντία είναι σωστό ; Ή απλά πρόκειται για μια στείρα μεταβίβαση πληροφορίας από την μία γενιά στην επομένη; 

Αυτή η διαδικασία, συνιστά από μόνη της ένα είδος νοημοσύνης που αν δεν αποκτήσει ο άνθρωπος, δεν είναι σε θέση να προοδεύσει πνευματικά και υλικά. 

Είναι το είδος της νοημοσύνης που σου επιτρέπει με ξεκάθαρο νου, απελευθερωμένο, από δοξασίες, μύθους, προκαταλήψεις και πεπαλαιωμένες πληροφορίες να εξερευνήσεις την θέση σου μέσα στον κόσμο καθώς και την ποιότητα των πληροφοριών. Τι ακριβώς και ποιον εξυπηρετούν; Ποια η σχέση τους με το παρελθόν και ποια με το παρόν; Έχουν εξελιχθεί; Όταν καθιερώθηκαν υπό πιο ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό πλαίσιο βρήκαν πρόσφορο έδαφος και αναπτύχθηκαν; 

Αυτά καθώς και άλλα ερωτηματικά είναι χρήσιμα στο τομέα της έρευνα και της επιστήμης, όχι γιατί θέλουμε “να την πούμε στις προηγούμενες γενιές, από αντίδραση, ή επειδή είμαστε επαναστάτες δίχως αιτία”. Εκείνοι που θέτουν τέτοιες ερωτήσεις, εργάζονται και πολύ. Στην επιστήμη όταν σχεδιάζεις μοντέλα αναφοράς, θέτεις παραμέτρους, βάση των οποίων διεξάγεις έρευνες, ξανά και ξανά, κι έπειτα διαμορφώνεις μοντέλα. Αν λοιπόν κάποιος και μόνο στο άκουσμα των ερωτήσεων, έχει πρόβλημα, τότε σίγουρα η κρίση του, και η αντίληψη του σε κάποιο βαθμό είναι περιορισμένη ή επιλεκτική για κάποιο λόγο... 

Επιλεκτικές προδιαγραφές δημιουργούν, περιορισμένα μοντέλα ή μοντέλα που λειτουργούν κάτω από ορισμένες συνθήκες. 

Συμπεριλαμβάνοντας ή αποκλείοντας παραμέτρους είναι σαν να μπαίνεις σε ένα τεράστιο εργαστήριο που όλα είναι πιθανά, αλλά επιλέγεις να ερευνήσεις μοναχά ορισμένες, ορισμένους συνδυασμούς αυτών. Οπότε κάπου εδώ, μπαίνει το ερώτημα, τι είναι αυτό που ζητάς, και υπό ποιον γνώμονα;

Στα μαθήματα της συγκριτικής τρομοκρατίας και αντι-τρομοκρατίας στο Πανεπιστήμιο του Leiden, όταν προσεγγίζαμε τις συναισθηματικά φορτισμένες έννοιες που προανέφερα, ότι και αν εξετάζαμε, μάθαμε να είμαστε απελευθερωμένοι από κάθε είδους προκατάληψη, και να τις αντιμετωπίζουμε περισσότερο ως εργαλεία, που διαμορφώνουν συμπεριφορές ή καλλιεργούν καταστάσεις. Έτσι ήμασταν σε θέση, όχι μόνο να δώσουμε λύσεις σε πιθανά προβλήματα, αλλά και να τις εξελίξουμε ακόμα περισσότερο. Το πιο εντυπωσιακό, αναφορικά με το θέμα, είναι ότι όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους, και όχι σε φυσικά μοντέλα, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο πολύπλοκα. Οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι από πέτρα, ξύλο ή ατσάλι. Έχουν νοημοσύνη, συναισθήματα, την επιλογή της ελευθερίας, την φαντασία και χίλια δυο άλλα υπέροχα στοιχεία με τα οποία είναι προικισμένοι, και που ποτέ δεν θα μάθουν ότι κατέχουν ώσπου να κάνουν το πρώτο βήμα και ξεπεράσουν τα στεγανά της καθημερινότητας τους. Ένας λοιπόν, πολύ βασικός άξονας, όταν μελετάμε και διεξάγουμε ερευνά, είναι να μην εγκλωβιζόμαστε στις αυθεντίες, να προσέχουμε τις συναισθηματικά φορτισμένες έννοιες καθώς και να έχουμε στο μυαλό μας πως οι πληροφορίες και το σύμπλεγμα αυτών, λειτουργούν ως εργαλεία που διαμορφώνουν τρόπο σκέψης και ρόλους...

Ακολουθούν ο Δεύτερος και Τρίτος άξονας , στις επόμενες σημειώσεις...

Maria Prodromou

Ο πατέρας της σύγχρονης προπαγάνδας

Γνωρίζω ότι η λέξη προπαγάνδα ίσως διεγείρει μια δυσάρεστη χροιά συναισθημάτων στον εγκέφαλο πολλών. Σε κάθε περίπτωση αν η προπαγάνδα είναι καλή ή κακή εξαρτάται από την αξία της αιτίας από όπου και προκύπτει καθώς και την εγκυρότητα των πληροφοριών που δημοσιεύονται.


Η λέξη προπαγάνδα, από την φύση της, περιέχει ορισμένα τεχνικά χαρακτηριστικά τα οποία, όπως και τα περισσότερα πράγματα στον κόσμο, είναι "ούτε καλά ούτε κακά αλλά η συνήθεια τα κάνει να λειτουργούν αναλόγως."

Βλέπουμε τον ορισμό της λέξης, έτσι όπως συμπεριλαμβάνεται στο λεξικό Funk and Wagnalls :






O Edward Bernays υπήρξε ο πατέρας της σύγχρονης προπαγάνδας, και το σύγγραμμα του Propaganda, ενέπνευσε τον Joseph Goebbels περισσότερο από καθετί άλλο στην χάραξη της ναζιστικής προπαγάνδας. 

Επιπρόσθετα, να υπογραμμίσουμε ότι ο Endward Bernays ήταν ο ανεψιός του Sigmund Freud, που υιοθέτησε , o S.G., μεταξύ άλλων ιδεών, και την ιδέα της συνέχειας μεταξύ των ζώων και των ανθρώπων. .. Πώς άραγε αυτά σχετίζονται αναμεταξύ τους; Αυτό είναι θέμα μίας άλλης έρευνας..


Δεν υπάρχει άλλη λέξη στην αγγλική γλώσσα, -λέει ο Μπερνεζ- της οποίας το νόημα και το μήνυμα να έχει τόσο πολύ διαστρεβλωθεί όσο η λέξη προπαγάνδα. Η αλλαγή έλαβε χώρα κυρίως κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου, όταν ο όρος πήρε μια αναμφισβήτητα απαίσια απόχρωση.

Αν κοιτάξετε το Standard Dictionary, η λέξη εφαρμόστηκε σε μια κοινότητα ή την κοινωνία των καρδιναλίων για την φροντίδα και την επίβλεψη ξένων αποστολών που συστάθηκε στη Ρώμη κατά το έτος 1627. Εφαρμόστηκε επίσης στο κολέγιο για την προπαγάνδα της Ρώμης που ιδρύθηκε από τον πάπα Urban VIII, για την εκπαίδευση των ιεραποστόλων. Ως εκ τούτου, τα επόμενα χρόνια η λέξη εφαρμόστηκε σε οποιοδήποτε θεσμό ή σχέδιο για την διάδοση ενός δόγματος ή συστήματος.

Κρίνοντας από αυτόν τον ορισμό, βλέπουμε , ότι στην πραγματικότητα, η προπαγάνδα είναι μία τελείως νόμιμη μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας.

-Αυτό θα πεί βιβλίο γραμμένο από επιστήμονα προπαγανδιστή- 

Κάθε κοινωνία, κοινωνικό θρησκευτική ή πολιτική, που διέπετε από συγκεκριμένα πιστεύω, και έχει ως στόχο να τα καταστήσει γνωστά, είτε με γραπτό είτε με προφορικό λόγο, ασκεί προπαγάνδα.

Η αλήθεια είναι ισχυρή και πρέπει να επικρατήσει, και εάν ένας οργανισμός ανθρώπων πιστεύει ότι έχει ανακαλύψει μία πολύτιμη αλήθεια, δεν είναι μόνο προνόμιο αλλά και καθήκον τους να διαδώσουν την αλήθεια. Αν συνειδητοποιούσαν , πόσο γρήγορα πρέπει, ότι αυτή η εξάπλωση της αλήθειας μπορεί να γίνει σε μεγάλη κλίμακα και αποτελεσματικά μόνο με την οργανωμένη προσπάθεια, θα μας ανάγκαζαν να χρησιμοποιήσουμε τον Τύπο και την "εξέδρα" ως το καλύτερο μέσο που έχει ως στόχο να της χαρίσει ευρεία κυκλοφορία. 

Η προπαγάνδα γίνεται φαύλη και επιπληκτική μόνο όταν οι συντάκτες της συνειδητά και σκόπιμα διαδίδουν αυτό που ξέρουν ότι είναι ψέματα, ή όταν στοχεύουν σε τα αποτελέσματα που ξέρουν να είναι επιζήμια για το κοινό καλό ."Η προπαγάνδα" στην σωστή της έννοια είναι μια απόλυτα υγιής λέξη, των τίμιων συγγένειας, και με μια έντιμη καταγωγή, και έντιμη ιστορία."Δεν ξέρω γιατί, μου θυμίζει ομιλία Αμερικάνου προέδρου. :)




Προκατάληψη,Έρευνα και Επιστήμη.


Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της επιστημονικής σκέψης είναι η αναζήτηση για παραποιημένα, καθώς και για αποδεικτικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν. [129]

Ωστόσο, πολλές φορές στην ιστορία της επιστήμης, οι επιστήμονες έχουν αντισταθεί σε νέες ανακαλύψεις ερμηνεύοντας επιλεκτικά ή αγνοώντας αρνητικά δεδομένα. [129]

Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι η αξιολόγηση της ποιότητας των επιστημονικών μελετών φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στο φαινόμενο εκείνο που ονομάζεται σφάλμα επιβεβαίωσης. 

Έχει βρεθεί αρκετές φορές ότι οι επιστήμονες εκτιμούν τις έρευνες που αναφέρουν ευρήματα συμβατά με προηγούμενες πεποιθήσεις τους πιο ευνοϊκά από τις μελέτες με ευρήματα που έρχονται σε αντίθεση με τις προηγούμενες πεποιθήσεις τους. [81][130][131]

Ωστόσο, αν υποτεθεί ότι οι ερωτήσεις μιας έρευνας είναι σχετικές, ο πειραματικός σχεδιασμός επαρκής και τα δεδομένα περιγράφονται με σαφήνεια και πληρότητα, τα αποτελέσματα που θα βρεθούν θα πρέπει να είναι σημαντικά για την επιστημονική κοινότητα και δεν πρέπει να ερευνηθούν μεροληπτικά, ανεξάρτητα από το αν είναι σύμφωνα με τις τρέχουσες θεωρητικές προβλέψεις.[131]

Στο πλαίσιο της επιστημονικής έρευνας, το σφάλμα επιβεβαίωσης έχει διατηρήσει θεωρίες ή ερευνητικά προγράμματα εν όψει ανεπαρκών ή ακόμη και αντιφατικών στοιχείων, [74][132] το πεδίο της παραψυχολογίας, να σημειώσουμε, εξαιτίας αυτής της κατάστασης, έχει πληγεί ιδιαίτερα. [133]

Το σφάλμα επιβεβαίωσης ενός πειραματιστή μπορεί ενδεχομένως να επηρεάσει τα δεδομένα τα οποία αναφέρει ή γνωστοποιεί!!!!

Τα δεδομένα που έρχονται σε σύγκρουση με τις προσδοκίες του ερευνητή μπορεί να είναι πιο εύκολα να απορριφθούν ως αναξιόπιστα, παράγοντας το λεγόμενο φαινόμενο συρτάρι αρχείο.

Για την καταπολέμηση αυτής της τάσης, η επιστημονική κατάρτιση διδάσκει τρόπους για την πρόληψη της προκατάληψης που αναφέρομαι. [134]

Για παράδειγμα, πειραματικό σχέδιο των τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών (σε συνδυασμό με τη συστηματική επανεξέταση τους) έχει ως στόχο να ελαχιστοποιήσει τις πηγές μεροληψίας. [134][135] Η κοινωνική διαδικασία της αξιολόγησης από ομοτίμους πιστεύεται να μετριάσει την επίδραση των προκαταλήψεων μεμονωμένων επιστημόνων », [136] ακόμη και αν η διαδικασία αξιολόγησης από ομοτίμους η ίδια μπορεί να είναι επιρρεπείς σε τέτοιες προκαταλήψεις. [131][137]

Το σφάλμα επιβεβαίωσης μπορεί επομένως να είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για την αντικειμενική αξιολόγηση που αφορά αποτελέσματα που δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αφού προκατειλημμένα άτομα μπορούν να θεωρούν τις αντίθετες ενδείξεις ως αδύναμες, στην θεωρία και να δίνουν λίγη σοβαρή σκέψη για την αναθεώρηση των πεποιθήσεων τους..[130]

Οι επιστημονικές καινοτομίες συχνά συναντούν αντίσταση από την επιστημονική κοινότητα, καθώς και η έρευνα παρουσιάζει αμφιλεγόμενα αποτελέσματα και λαμβάνει συχνά σκληρή κριτική από ομοτίμους..[138]


Έτσι εξηγείται μεταξύ άλλων, γιατί οι επιστήμονες παραβλέπουν στοιχεία σε έρευνες που κατά κάποιο τρόπο καθορίζουν τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ζούμε . Μία όψη της προκατάληψης αυτοεπιβεβαίωσης θέλει τον άνθρωπο, η και τον επιστήμονα στην συγκεκριμένη περίπτωση να παραβλέπει στοιχεία γιατί συλλογίζεται το κόστος του να είναι λάθος, τις επιπτώσεις του να είναι λάθος, από το να ερευνήσει να διεξάγει με ουδέτερο τρόπο, μια επιστημονική έρευνα. Πολλές φορές άλλωστε το status quo ευνοεί. Κοινωνικές συνθήκες, οικονομικές, πολιτικές, πόλεμος, ισότητα, νόμοι, θρησκεία, τα πάντα... 


Βιβλιογραφία

74. Sutherland, Stuart (2007), Irrationality (2nd ed.), London: Pinter and Martin, pp. 95–103, ISBN 978-1-905177-07-3, OCLC 72151566
81. Hergovich, Schott & Burger 2010
129. Nickerson 1998, pp. 192–194
130. Koehler 1993
131. Mahoney 1977
132. Proctor, Robert W.; Capaldi, E. John (2006), Why science matters: understanding the methods of psychological research, Wiley-Blackwell, p. 68, ISBN 978-1-4051-3049-3, OCLC 318365881
133. Sternberg, Robert J. (2007), "Critical Thinking in Psychology: It really is critical", in Sternberg, Robert J.; Roediger III, Henry L.; Halpern, Diane F., Critical Thinking in Psychology, Cambridge University Press, p. 292, ISBN 0-521-60834-1, OCLC 69423179, Some of the worst examples of confirmation bias are in research on parapsychology ... Arguably, there is a whole field here with no powerful confirming data at all. But people want to believe, and so they find ways to believe.
134. Shadish, William R. (2007), "Critical Thinking in Quasi-Experimentation", in Sternberg, Robert J.; Roediger III, Henry L.; Halpern, Diane F., Critical Thinking in Psychology, Cambridge University Press, p. 49, ISBN 978-0-521-60834-3
135. Jüni, P.; Altman, D. G.; Egger, M. (2001). "Systematic reviews in health care: Assessing the quality of controlled clinical trials". BMJ (Clinical research ed.) 323 (7303): 42–46. doi:10.1136/bmj.323.7303.42. PMC 1120670. PMID 11440947.
136. Shermer, Michael (July 2006), "The Political Brain", Scientific American, ISSN 0036-8733, retrieved 2009-08-14
137. Emerson, G. B.; Warme, W. J.; Wolf, F. M.; Heckman, J. D.; Brand, R. A.; Leopold, S. S. (2010). "Testing for the Presence of Positive-Outcome Bias in Peer Review: A Randomized Controlled Trial". Archives of Internal Medicine 170 (21): 1934–1939. doi:10.1001/archinternmed.2010.406. PMID 21098355.
138. Horrobin 1990






Φωτογραφία: Η δίκη του Γαλιλαίου.

“μη απορρίψεις τον Νόμο της μητέρας σου...”

Παροιμίες, Κεφ.1

8. Γιε μου, άκου την διδασκαλία του πατέρα σου, και μη απορρίψεις τον Νόμο της μητέρας σου.



Είναι άκρως περίεργο που ενώ στην Παλαιά Διαθήκη, και συγκεκριμένα στο Βιβλίο των Παροιμιών  η μητέρα παρουσιάζεται ως αρχή αυθεντίας. 


Από την  Καινή Διαθήκη, κάποιοι επιλεκτικά αναφέρουν... 

Προς Τιμόθεον Α’, Κεφ.2 

12. εις γυναικα ομως δεν συγχωρω να διδασκη, μηδε να αυθεντευη επι του ανδρος, αλλα να ησυχαζη.



Οι διδαχές δηλαδή του Νόμου, τα διδάγματα της Θεϊκής Σοφίας χορηγούνται από τον Θεό στην μητέρα, στην γυναίκα, σύμφωνα με τις Παροιμίες.

Maria Prodromou