Η παρτιτούρα. Μια φιλοσοφική προσέγγιση.

Ποτέ δεν περίμενα μελετώντας το πιάνο να πάρω απαντήσεις που αφορούν τον πνευματικό κόσμο. Ιδιαίτερα για εκείνα τα σημεία που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δεδομένα, σκοτεινά, παραμελημένα ή δυσνόητα. Συχνά ακούμε φράσεις και εντολές που περιέχουν λέξεις που εμπεριέχουν το νόημα της υποταγής και έχουν ως βασικό άξονα την Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα τον Μωυσή. (Κάπου αλλού θα μπορούσαμε να αναλύσουμε και τον στρατό, κάπου αλλού.) 

Σήμερα μελετώντας μία μουσική σύνθεση η καθηγήτρια μου εξήγησε για ποιο λόγο ορισμένοι άνθρωποι μαθαίνουν εύκολα και για ποιο λόγο άλλοι δεν μαθαίνουν. Βέβαια δυο τρεις φράσεις μου ανέφερε. Το κείμενο που ακολουθεί είναι όπως το αντιλήφθηκα εγώ. 

Και σαφώς δεν είναι μόνο ο εγκέφαλος του ανθρώπου, αυτό που λέμε τα αρπάζει εύκολα, αλλά σπουδαίο ρόλο εξίσου σημαντικό παίζει και ο δάσκαλος που σε διδάσκει. 

Τι εντολές , κατευθυντήριες εντολές σου δίνει. Οι περισσότεροι σπουδαστές όταν μαθαίνουν κάτι συνηθίζουν να κοιτάνε την παρτιτούρα με τις νότες. Αυτό όμως είναι κάτι που προκαλεί σφίξιμο κι έτσι οι μαθητές χάνουν την άμεση επαφή με το άκουσμα. Η παρτιτούρα μου είπε. Είναι μια πατερίτσα που εσύ δεν την χρειάζεσαι. Δεν την έχεις ανάγκη. Ότι έχει ο άνθρωπος το έχει μέσα του και αυτό οφείλει να μάθει να ακούει. Στο σφίξιμο και στην υποταγή, συνέχισε, δεν υπάρχει συνείδηση, δεν υπάρχει αντίληψη, δεν υπάρχει μνήμη. 

 Γι αυτό και ενώ βλέπουμε ανθρώπους που εκτελούν κάτι μηχανικά, δεν δημιουργούν ούτε συνείδηση , ούτε μνήμη. Έτσι κάπως είναι δομημένος ο στρατός, η Παλαιά Διαθήκη και τα περισσότερα πράγματα που διδάσκονται στην ζωή. Απαιτούν υποταγή που υποβιβάζει τον άνθρωπο σε μη σκεπτόμενο ζώο. 

Η υποταγή δεν δημιουργεί συνείδηση ορθών κατευθύνσεων. Αλλά πολύ περισσότερο δεν υπάρχει πρόοδος. Ο σωστός δάσκαλος δημιουργεί συνείδηση όχι μέσα από την καταπίεση αλλά μέσα από την ελευθερία του πνεύματος. 

Σου δείχνει την ελευθέρια τον ανώτερο σου εαυτό. Σε συνδυασμό με την προσωπική εργασία χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα λόγια. Δεν υπάρχει ανάγκη να συγκρίνει ο δάσκαλος τον μαθητή με κανέναν. 

Απλά οφείλει να του δείξει τον ανώτερο εαυτό. Οι άνθρωποι που διδάσκουν με τον ανώφελο τρόπο ούτε συνείδηση δημιουργούν, αλλά ούτε έχουν αγάπη. Δεν γνωρίζουν τι πάει να πει μελωδία της ευτυχίας. 

Όλα είναι μουσική μου είπε και πρέπει να υπάρχει ευχαρίστηση. Ότι χρειάζεσαι μου είπε το έχεις μέσα σου κι αυτό οφείλεις να μάθεις να ακούς.

 - - - - - - - - -

Προδρόμου Μαρία