Η παρτιτούρα. Μια φιλοσοφική προσέγγιση.

Ποτέ δεν περίμενα μελετώντας το πιάνο να πάρω απαντήσεις που αφορούν τον πνευματικό κόσμο. Ιδιαίτερα για εκείνα τα σημεία που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δεδομένα, σκοτεινά, παραμελημένα ή δυσνόητα. Συχνά ακούμε φράσεις και εντολές που περιέχουν λέξεις που εμπεριέχουν το νόημα της υποταγής και έχουν ως βασικό άξονα την Παλαιά Διαθήκη και ιδιαίτερα τον Μωυσή. (Κάπου αλλού θα μπορούσαμε να αναλύσουμε και τον στρατό, κάπου αλλού.) 

Σήμερα μελετώντας μία μουσική σύνθεση η καθηγήτρια μου εξήγησε για ποιο λόγο ορισμένοι άνθρωποι μαθαίνουν εύκολα και για ποιο λόγο άλλοι δεν μαθαίνουν. Βέβαια δυο τρεις φράσεις μου ανέφερε. Το κείμενο που ακολουθεί είναι όπως το αντιλήφθηκα εγώ. 

Και σαφώς δεν είναι μόνο ο εγκέφαλος του ανθρώπου, αυτό που λέμε τα αρπάζει εύκολα, αλλά σπουδαίο ρόλο εξίσου σημαντικό παίζει και ο δάσκαλος που σε διδάσκει. 

Τι εντολές , κατευθυντήριες εντολές σου δίνει. Οι περισσότεροι σπουδαστές όταν μαθαίνουν κάτι συνηθίζουν να κοιτάνε την παρτιτούρα με τις νότες. Αυτό όμως είναι κάτι που προκαλεί σφίξιμο κι έτσι οι μαθητές χάνουν την άμεση επαφή με το άκουσμα. Η παρτιτούρα μου είπε. Είναι μια πατερίτσα που εσύ δεν την χρειάζεσαι. Δεν την έχεις ανάγκη. Ότι έχει ο άνθρωπος το έχει μέσα του και αυτό οφείλει να μάθει να ακούει. Στο σφίξιμο και στην υποταγή, συνέχισε, δεν υπάρχει συνείδηση, δεν υπάρχει αντίληψη, δεν υπάρχει μνήμη. 

 Γι αυτό και ενώ βλέπουμε ανθρώπους που εκτελούν κάτι μηχανικά, δεν δημιουργούν ούτε συνείδηση , ούτε μνήμη. Έτσι κάπως είναι δομημένος ο στρατός, η Παλαιά Διαθήκη και τα περισσότερα πράγματα που διδάσκονται στην ζωή. Απαιτούν υποταγή που υποβιβάζει τον άνθρωπο σε μη σκεπτόμενο ζώο. 

Η υποταγή δεν δημιουργεί συνείδηση ορθών κατευθύνσεων. Αλλά πολύ περισσότερο δεν υπάρχει πρόοδος. Ο σωστός δάσκαλος δημιουργεί συνείδηση όχι μέσα από την καταπίεση αλλά μέσα από την ελευθερία του πνεύματος. 

Σου δείχνει την ελευθέρια τον ανώτερο σου εαυτό. Σε συνδυασμό με την προσωπική εργασία χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα λόγια. Δεν υπάρχει ανάγκη να συγκρίνει ο δάσκαλος τον μαθητή με κανέναν. 

Απλά οφείλει να του δείξει τον ανώτερο εαυτό. Οι άνθρωποι που διδάσκουν με τον ανώφελο τρόπο ούτε συνείδηση δημιουργούν, αλλά ούτε έχουν αγάπη. Δεν γνωρίζουν τι πάει να πει μελωδία της ευτυχίας. 

Όλα είναι μουσική μου είπε και πρέπει να υπάρχει ευχαρίστηση. Ότι χρειάζεσαι μου είπε το έχεις μέσα σου κι αυτό οφείλεις να μάθεις να ακούς.

 - - - - - - - - -

Προδρόμου Μαρία

ΜΙΚΡΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΝΟΤΑ . Προδρόμου Μαρία

ΜΙΚΡΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΝΟΤΑ Μελετώντας την θεωρία της μουσικής έχω μείνει έκπληκτη για το μέγεθος της πίεσης που έχει δεχθεί η ανθρώπινη διανόηση. Διαπιστωνω ποσο διχασμενη ειναι η ανθρωπινη σκεψη , διοτι αδυνατει να κανει καθαρους συχετισμους μεταξυ θεωριας και πραξης, φιλισοφιας και επιστήμης. 

Το ντο (C0) για παραδειγμα στα ασπρα πληκτρα του πιανου, αν το κρατησεις πατημενο για αρκετα δευτερολπτα.. αντιλαμβάνεσαι, ότι εμπεριέχει μεσα του και τα υπολοιπα ντο (C1,C2,C3..C10) 
...αλλα το πιο εκπληκτικο απ ολα... δεν το ακους μοναχά. 

Το βλεπεις. "Βλεπεις", κατά κάποιο τρόπο,  το ημιτόνιο που ανεβοκατεβαίνει, καθως η χορδή πάλλεται με  το πληκτρο πατημένο.. Δεν το ακους απλά , βλεπεις όπως στα μουσικά software την χορδη να ανεβοκατεβαίνει. Ο ηχος λαμβανει μορφη. Αν αυτο δεν ειναι φυσικη και θεωρια των χορδων, εφαρμοσμενη, τοτε τι ειναι; 

Εφαρμοσμένη συνειδητοτητα. Τι απ' ολα ειναι; Φιλοσοφια; Μουσικη; Φυσικη; Γεωμετρια; Η απλα ενα πολυ μικρο μικρο κομμάτι απ' οσα περιγραφω;

Προδρόμου Μαρία

Ανθρώπινη Νοημοσύνη. Προδρόμου Μαρία

Χρησιμοποιώ το παράδειγμα που ακολουθεί για να βοηθήσω τους ανθρώπους εκείνους που επιθυμούν να δουν με διαφορετικό τρόπο όλα εκείνα που προβάλλονται ως "Δεν μπορώ, Αδυναμίες, Εμπόδια, Κατεστημένο και Φύση ενώ ανήκουν στην Παρά φύση, δηλαδή την απελπισία την απαισιοδοξία, την αποτυχία, το αδιέξοδο". Το παράδειγμα δεν ακινητοποιεί , δεν εγκλωβίζει τον άνθρωπο, αλλά τον δραστηριοποιεί, έστω, και αν χρειαστεί "προσωρίνα να σιωπήσει" για να σκεφτεί.

Δυο ομάδες χρησιμοποιούν ακριβώς τα ίδια εργαλεία, στον ίδιο χώρο. Η μια αναπαράγει ότι βλέπει γύρω της, ενώ η δεύτερη ξεφεύγει από τα καθιερωμένα πλαίσια αναπτύσσοντας πιο χρήσιμες τεχνικές, φιλικές για την ομάδα της και πιο δημιουργικές από κάθε άποψη. Ίδια εργαλεία, νέες τεχνικές. Ίδια εργαλεία που παράγουν πιο εξελιγμένα εργαλεία. Εργαλεία που απευθύνονται σε όλους και εξυπηρετούν μεγαλύτερη γκάμα δραστηριοτήτων.

Προδρόμου Μαρία

Συλλογιστικές θεωρήσεις - αντιλήψεις. Προδρόμου Μαρία

Από μικροί εκπαιδευτήκαμε να σκεφτόμαστε το παρελθόν. Ενώ καθώς αναπτυσσόμαστε βιολογικά μας εισάγουν σε ένα σύστημα σκέψης που επικεντρώνεται διαρκώς στο μέλλον.

Με βιασύνη ο άνθρωπος να πάει στο δημοτικό, με βιασύνη να βγάλει το γυμνάσιο , να τελειώσει το λύκειο, να αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο, να πιάσει εργασία, να κάνει οικογένεια, να κάνει παιδιά ώσπου ... ώσπου έρχεται μια μέρα όπου δυστυχώς καταλαβαίνει πως όλη του η ζωή κύλισε σαν νεράκι μέσα από τα δυο του χέρια.

Αλήθεια αυτή είναι η ζωή; Ένα οριζόντιος , για να μην πω , επίπεδος τρόπος σκέψης;

Δεν είναι περίεργο που κανένας δεν μας έμαθε να σκεφτόμαστε κάθετα (βλέπε σχήμα) το εδώ και τώρα; Και τι σημαίνει άραγε σκέφτομαι το εδώ και τώρα.

Σκέφτομαι το εδώ και τώρα σημαίνει ότι αποκτώ συνείδηση του εαυτού μου. Των σκέψεων μου, των λόγων μου, των πράξεων μου.

Σημαίνει γίνομαι παρατηρητής του εαυτού μου και έτσι αυτό εξελίσσομαι κάθε στιγμή. Αυτό άλλωστε δεν προϋποθέτει και η αυτογνωσία; Μία ενδοσκόπηση του εαυτού μας! Μία αναγνώριση του πραγματικού μας εαυτού.

Αυτό πιστεύω είναι και το βαθύτερο νόημα της σταύρωσης υπό μία, ας πούμε, έννοια φιλοσοφική αλλά και ουσιαστική . Η συνειδητοποίηση της πραγματικής μας φύσης. Της ανώτερης μας φύσης. Ότι είμαστε υιοί και θυγατέρες Θεού (εμπνεόμενοι διαρκώς από την συνειδητότητα, από την επίγνωση του εαυτού μας, που πηγάζει από το εδώ και τώρα) .

Προδρόμου Μαρία

#συλλογιστικές_θεωρήσεις

Πυκνωτικά μικρόφωνα. Όπλο είναι οποιοδήποτε εργαλείο.

Τιμής ένεκεν στον καθηγητή που έγραψε το κείμενο σκόπιμα τοιουτοτρόπως ωστε να μην το κλέψουν άλλες σχολές και δήλωσε ότι οι γυναίκες χειρίζονται καλύτερα τις έννοιες του απείρου.

Πυκνωτικά μικρόφωνα.

Τα δύο διαφράγματα ορίζονται καλύτερα ως αγωγοί. Ο ένας αγωγός ονομάζεται κινητό διάφραγμα και ο δεύτερος σταθερό διάφραγμα.

Η έκθεση και η επιφάνεια των διαφραγμάτων μπορούν να οριστούν ως γεωμετρικά στοιχεία.

Το υλικό που υπάρχει μεταξύ των διαφραγμάτων ονομάζεται μονωτής.

Το οποίο είναι ο αέρας. Η φύση δηλαδή του διηλεκτρικού που προσδιορίζει μεταξύ άλλων την χωρητικότητα του πυκνωτή,(ένα δεδομένο χωρητικότητας).

Η απόσταση μεταξύ των δύο αγωγών μπορεί επισης να συμπεριληφθεί στα γεωμετρικά δεδομένα.

Επίσης θεωρώ ότι χρειάζονται δύο τάσεις λειτουργίας.

Η λέξη αγωγός είναι πολύ ωραία (ώριμη) . Εδώ χρειάζονται τα σωστά ελληνικά , αν και δεν τα χειρίζομαι το ίδιο όπως οι φιλόλογοι, θεωρώ. Ότι η σωστή διατύπωση είναι κλειδί ειστην άριστη κατανόηση των αρχών της φυσικής.

Αγωγός από το άγω, που σημαίνει οδηγώ.

Ο αγωγός, λοιπόν, άγει, οδηγεί κάτι.

Οι αγωγοί ονομάζονται και οπλισμοί. Ίσως οι περισσότεροι φαντάζονται κυνηγούς και επίθεση με όπλα στον μηχανισμό του πυκνωτικού μικροφώνου, η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. 

Οι δύο αγωγοί, οι δύο οπλισμοί, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική γλώσσα είναι, φανερώνουν δύο εργαλεία. Την ύπαρξη δύο εργαλείων στον μηχανισμό του πυκνωτού. Χωρίς λοιπόν να έχουμε δει τον πυκνωτή , ήδη έχουμε εισέλθει στα άδυτα του μηχανισμού, δια της νοήσεως. 

Να συμπληρώσω κλείνοντας, ότι οι εικόνες στα βιβλία των σπουδαστών όταν περιγράφουν τους αγωγούς αποδίδονται συνήθως με έναν συγκεκριμένο τρόπο ως προς το σχήμα, δημιουργώντας οπτικά δόγματα (που δεν ευνοούν τους εφευρέτες). Νομίζω όμως ότι οι αγωγοί δεν είναι μόνο κυλινδρικοί ή πρίσμα. Εκτός, βέβαια, και έαν ορίζεται η χρήση τους, σε κάθε περίπτωση.

Όπλο=εργαλείο, μηχανισμός που υπάρχει στα όπλα και σε άλλες συσκευές και φέρνει σε θέση εκκίνησης το ευρύτερο σύνολο μηχανισμού.

Όπλο είναι οποιοδήποτε εργαλείο.

Προδρόμου Μαρία