"Close Encounters of the Third Kind"

Photographer: Steve Cullen 

Summary Author: Steve Cullen 

Between the passing thunderstorm and the person in the campground loudly playing the chant from the scene in the desert of the movie "Close Encounters of the Third Kind", Devils Tower, Wyoming certainly delivered on the experience. This view of the tower is not what was generally shown in the movie; rather it was mostly portrayed from the front- side. Technically, this is the side that they called the far side of the Moon and where the mothership landed.

In reality, the tower is a laccolithic butte; the leftover igneous rock core of a long since eroded away volcano. This rock is more durable than the surrounding terrain, and thus over the eons has been able to withstand freeze-thaw cycles and the effects of the Belle Fourche River. 

Photo August 25, 2017.

----------------------------

View today's Earth Science Picture of the Day athttp://epod.usra.edu/

To contribute your images go tohttp://epod.usra.edu/blog/contribute-to-epod.html

Twitter @EarthPic

Instagram @earthpicoftheday

Mankind's History

#Humanity #compassion #foster #science @Nio999Kes #mankind's #history #physics #shcool #academics #textbook #peace #education Zen Thoughts

Διαίσθηση

#Intuition the natural connection between the right and left brain. Dominance concerns a distorted perception of how things work smoothly.MK

Διαίσθηση ή φυσιολογικοτατη ανάπτυξη!

Εκείνο που οι περισσότεροι άνθρωποι και η ψευδο-επιστήμη θεωρεί αφύσικο (αφού διχοτομεί διαρκώς τον ανθρώπινο εγκέφαλο ενώ καλλιεργεί τις αντιθέσεις), 

την φυσιολογική δηλαδή σύνδεση μεταξύ αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου, 

και άλλοι το εκλαμβάνουν ως εκείνη την έννοια που λέγεται διαίσθηση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η φυσιολογική ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Αργά αργά διαβάζουμε για να καταλάβουμε..

Τι είναι διαίσθηση.

Η φυσιολογική σύνδεση μεταξύ αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου.

Πρέπει να υπάρχει μια φυσιολογική σύνδεση μεταξύ αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου.

Ακολουθία.

Δεν είναι μόνο η φωνή που διαθέτει ιδιαίτερο χρώμα. Κάθε φορά που "η φωνή"* περνάει μέσα από ένα ενισχυτή, μία κονσόλα, κυκλώματα δηλαδή, χρωματίζεται.

Γι αυτό, προσωπικά, θεωρώ, εξαιρετικό χάρισμα σε μία/έναν μηχανικό να ξεχωρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φωνής επιτόπου. Έτσι όπως αυτή διαχέεται στις φυσικές διαστάσεις του χώρου.

Δεν είναι λοιπόν οι εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά ούτε οι γενικές. Μάλλον, θα λέγαμε, ο αρμονικός συνδυασμός και των δύο.

Τα κυκλώματα από την άλλη που χρωματίζουν επίσης το σήμα , σε κάνουν να αναρωτιέσαι κατά πόσο τα υλικά σύμφωνα με τα προσωπικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους , επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα του ήχου , όπως αυτό βγαίνει από τα ηχεία. Τα μόρια , οι στοιβάδες, η ομάδα που ανήκουν σύμφωνα με τον περιοδικό πίνακα ,κτλ. τι ρόλο παίζουν στον χρωματισμό της φωνής;

Αν μπορούσαμε να διεισδύσουμε με ακρίβεια σε ολα αυτά τα δεδομένα, τότε, ίσως, δίχως να τα αγγίξουμε, θα μπορούσαμε να ακούσουμε το τελικό αποτέλεσμα μέσα στο μυαλό μας και να το απολαύσουμε.

*Είναι σήμα, εμάς μας ενδιαφέρει η φωνή. Μέσα στο καλώδιο υπάρχει σήμα, στο αέρα υπάρχει ήχος, φωνή είναι το δικό μου παράδειγμα , γιατί έτσι μας αρέσει.

Σημειώσεις...

Εξαιρετικά διασκεδαστική η μελέτη άρθρων από το διαδίκτυο. Καθότι σπουδάζεις την εμπειρία ανθρώπων (με κριτικό πνεύμα πάντα).

Α) .. σίγουρα δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο μικρόφωνο πάνω στο θέμα ήχος.

Πολυ ωραία σκέψη. Δηλώνει πνεύμα που δεν εγκλωβίζεται εύκολα.

Β) ..αλλά ο πειραματισμός

Με τα συν και τα πλην συνοδεύεται η φράση σύμφωνα πάντα με το περιεχόμενο. Οι εμπειρικοί τεχνολόγοι , πειραματίζονται. Οι ακαδημαϊκοί γνωρίζουν μέσω τύπων από πριν, αλλά δεν έχουν αγγίξει καν μηχάνημα. Η μέση οδός είναι εκείνη που προτιμώ. Στην ελληνική εκπαίδευση δεν υπάρχει αυτός ο δρόμος.

Γ) Δεν θα σας πω ακριβώς τι μικρόφωνα χρησιμοποιώ γιατί δεν υπάρχει νόημα στο να τα μάθετε.

? Μάλιστα ? Απλά μπαίνεις στην σελίδα της Neumann.Και της κάθε Neumann.

Random notes.

Random notes.

Αν η δύναμη του α υψωμένη στην δευτέρα εκφράζει το τετραγωνικό μέτρο, του α υψωμένη στην τρίτη το κυβικό μέτρο, τότε με το α υψωμένο στην τέταρτη , σύμφωνα πάντα με την έννοια της λέξης διάσταση, έχουμε επέκταση του χώρου προς μια διαφορετική κατεύθυνση.

Το α εις την πρώτη και το μηδέν δεν είναι αρκετά ικανοποιητικα.

Το α εις την πρώτη εκφράζει τον μονοδιάστατο εαυτό του. Το α εις την μηδενική...;

Ορισμένες... σκέψεις. Προδρόμου Μαρία

Θα μπορούσα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να μελετάω την ετυμολογία και το περιεχόμενο των λέξεων που απαρτίζουν την γλώσσα της φυσικής.

Ο λόγος απλούστατος. Στο σχολείο αφιερώσαμε άπειρες ώρες προσπαθώντας να κατανοήσουμε το περιεχόμενο των εννοιών, που τις περισσότερες φορές ήταν απροσδιόριστο και ασαφές. Άλλωστε προς τι η χρήση σχολικών βοηθημάτων; Αυτό , ως εκ τούτου, οδηγούσε στην επιφανειακή χρήση των τύπων και την στυγνή αποστήθιση των εννοιών που περιγράφουν τα φυσικά φαινόμενα. Πότε άραγε κάποιος από εμάς κατόρθωσε να συλλάβει μία καινούρια έννοια, ή , να εκφράσει έναν νέο νόμο της φυσικής;

Στην αρχαία Ελλάδα η μουσική θεωρούνταν κλάδος των μαθηματικών. Άνωθεν παρατηρούμε την στενή σχέση των δύο επιστημών.

Στα μαθηματικά όταν διατάσσουμε τους φυσικούς αριθμούς από τον μικρότερο προς τον μεγαλύτερο, τότε έχουμε μία αύξουσα σειρά μεγέθους. Βέβαια το μέγεθος δεν έχει οριστεί πλήρως και παραμένει κενό στο μυαλό του αναγνώστή.

Στην μουσική από την άλλη όταν ο πρώτος φθόγγος είναι χαμηλότερος και ο δεύτερος υψηλότερος, τότε τα διαστήματα αυτά ονομάζονται ανιόντα.

Στην φυσική αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί ως την αύξηση του μεγέθους της συχνότητας καθώς μετακινούμαστε από τον έναν φθόγγο στον άλλο.

Στην μουσική, αυτό έχει νόημα γιατί έχει οριστεί . Δηλαδή κάθε συχνότητα έχει ταυτιστεί με έναν συγκεκριμένο φθόγγο.

Στα μαθηματικά παραμένει ένας απλός αριθμός.

Το ίδιο σκεπτικό ισχύει για την επιστήμη της γλωσσολογίας οποιοσδήποτε ήχος ή φθόγγος, αν δεν οριστεί εννοιολογικά από τον ίδιο τον άνθρωπο, παραμένει ένας "απρόσωπος", -ας μου επιτραπεί η λέξη-, ήχος. Ένας ήχος δίχως προσωπικότητα. Δίχως νόημα.

Συνεχίζεται..

Τίτλοι έργου.

Υπήρχε μια εποχή όπου άκουγα την φράση πολύπλοκα και δύσκολα μαθηματικά. Όπως αυτά που αντικρίζουμε στον πίνακα.

Τώρα καταλαβαίνω, ότι , εκείνο που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν πολύπλοκο και δύσκολο, έως ακατόρθωτο, δεν είναι παρά μια λεπτομερέστατη ανάλυση ενός φαινομένου ή μιας κατάστασης, που ακολουθεί μία λογική σειρά.

Οι τύποι και οι εξισώσεις που μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο και δίνουν εξετάσεις, είναι μοναχά οι τίτλοι του έργου, αφού το ίδιο το έργο γράφεται μετέπειτα από νοήμονες ανθρώπους, 

κι όχι από ανθρώπους που παπαγαλίζουν.

Αναλογικός ψηφιακός ήχος.

Δηλαδή η μουσική βιομηχανία δεν μπορεί να ορίσει άπειρο αριθμό δειγμάτων για την δημιουργία αναλογικού ψηφιακού ήχου; 

Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτός ο όρος αλλά τον εισάγουμε τώρα.

Αναλογικός ψηφιακός ήχος.

Η απάντηση ίσως είναι φωτοευαίσθητα υλικά όπου αποτυπώνεται αναλογικά ο ήχος της αρχικής πηγής.

Το πρόβλημα όλων όσων πραγματεύονται την τεχνολογία του ήχου είναι ότι αντιμάχονται τις έννοιες και τους φυσικούς νόμους,είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο μέσα στο μυαλό τους..

Παραδείγματος χάριν

Αναλογικός VS Ψηφιακός.

Για ποιο λόγο; Αν αφαιρέσουμε το VS τότε ο ψηφιακός ήχος όπως ορίζεται τώρα, δεν είναι παρά μία βαθμίδα, ένα μικρό σύνολο με συγκεκριμένες τιμές που εκφράζει μερικώς τον αναλογικό ήχο και όχι κάτι αντίθετο ή εχθρικό προς αυτόν.

Μαρία Κες

Εκπαιδευτική ύλη.

Σπάνια συναντάει κανείς τόσο καλογραμμένα βιβλία. Η δομή του περιεχομένου αποδεικνύει το καθαρό μυαλό του συγγραφέα στην παρουσίαση του υλικού.

Συχνά ακούω πολλούς ότι μέσα από τις μπερδεμένες παρουσιάσεις και έννοιες ανθίζουν οι ιδιοφυείς επιστήμονες. Ας μου επιτραπεί να διατυπώσω μια διαφορετική οπτική, διότι κάτι που δεν το γνωρίζεις και δεν το λαχτάρισες ποτέ σου δεν θα μπορέσεις ποτέ να το μεταδόσεις.

Όσο πιο ξεκάθαρα είναι δομημένη η πρωτόλεια παρουσίαση των εννοιών τόσο ευκολότερα οδεύεις στις ενέργειες σου...

Όπως τα χαρτιά μιας τράπουλας. Ευκολότερα τα απομνημονεύεις όταν σε αυτά υπάρχει μια σειρά 1,2,3,4 κ.ο.κ.

Αυτό το είδος απλότητας είναι πολύ πρακτικό και χρήσιμο. Τον εγκέφαλο νομίζω  πως δεν πρέπει κανείς να τον παιδεύει για το πώς πρέπει να συντάξει την ύλη όταν την μαθαίνει για πρώτη φορά.

Εδώ μια ερώτηση που θα έκοβε το 99.9% των μουσικοτεχνολογων.

Ύψος ήχου και ύψος κυματομορφής.

Επίσης η πληροφορία: Το ύψος του ήχου, είναι διπλάσιο, δηλαδή μια οκτάβα ψηλότερο από το προηγούμενο. Σου δημιουργεί αυτόματα την έννοια ότι μουσικό όργανο που διπλασιάζει τους κύκλους , και ως εκ τούτου ανεβαίνει οκτάβα, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Συνεπώς και οι μη τονικοί ήχοι εάν "θεωρητικά" έχουν κάποιο ορισμένο αριθμό κύκλων, μέσα στο συνθεσάιζερ ή με κάποιον τρόπο, μπορούν να οργανωθούν γύρω από ένα τονικό κέντρο.

Η λογική που προτείνω, παρουσιάζει συγκεκριμένη δομή, όπως εκείνη που πρότεινε ο Αριστοτέλης, το μόνο που μένει είναι να την διατυπώσουμε.

Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να σπάει το κεφάλι του, για τις πληροφορίες οποιουδήποτε βιβλίου αλλά περισσότερο για το τι μπορεί να κατασκευάσει ή να δημιουργήσει με αυτές άμεσα, και από τα πρώτα ήδη στάδια.

Αυτό είναι η έννοια , μία σοβαρή προσέγγιση της εφαρμοσμένης μηχανικής.

Τα προβλήματα όλα,για την ταχύτερη πρόοδο της επιστήμης, πρέπει να λύνονται μια φορά, αρχής γενομένης από τα βιβλία.

Ο μαθητής τρελάθηκε.

Υγ,: Ναι, τα βιβλία τα σημειώνουμε. Απώτερος στόχος δεν είναι είναι να τα μετατρέψουμε σε κόσμημα, ή κάποιο διακοσμητικό μπιμπελό, αλλά να τα "κουβαλήσουμε" μέσα μας.

Maria Kes