Φυσική Άσκηση - Προδρόμου Μαρία

Η πλειοψηφία του πλανήτη θεωρεί την φυσική άσκηση ως κάποιο είδος φυσικής καταπόνησης και κούρασης που εμπεριέχει μακροπρόθεσμα την ιδέα της φθοράς.

Αυτό είναι μία λανθασμένη αντίληψη που οφείλεται στην άγνοια.

Μέσα στην γαλήνη υπάρχουν τεράστια ποσοστά ενέργειας που μπορεί να ενεργοποιήσει ο άνθρωπος ενώ γυμνάζεται, γνωρίζοντας αποτελεσματικά τις προδιαγραφές του σώματος και του πνεύματος του.

Οποιοσδήποτε χώρος εκγύμνασης με τηλεοράσεις και δυνατή μουσική δεν επιτρέπει στον εγκέφαλο να γυμναστεί καταλλήλως... και το σώμα να προσεγγίσει και να  αναπτύξει τις πραγματικές διαστάσεις του.

Προδρόμου Μαρία

Carmina Burana : The story.

Carmina Burana, Latin for "Songs from Benediktbeuern", is the name given to a manuscript of 254 poems and dramatic texts from the 11th or 12th century, although some are from the 13th century. The pieces were written almost entirely in Medieval Latin; a few in Middle High German, and some with traces of Old French or Provençal. Many are macaronic, a mixture of Latin and German or French vernacular.

They were written by students and clergy when the Latin idiom was the lingua franca across Italy and western Europe for travelling scholars, universities and theologians. Most of the poems and songs appear to be the work of Goliards, clergy (mostly students) who sent up and satirized the Church.

The collection preserves the works of a number of poets, including Peter of Blois, Walter of Châtillon and the anonymous one, referred to as the Archpoet.

The collection was found in 1803 in the Bavarian monastery of Benediktbeuern and is now housed in the Bayerische Staatsbibliothek in Munich. 

Along with the Carmina Cantabrigiensia, the Carmina Burana is the most important collection of Goliard and vagabond songs.

The manuscripts reflect an 'international' European movement, with songs originating from the following countries, Occitanie, France, England, Scotland, Switzerland, Aragon, Castille, Germany.

Take a walk and increase your creative output by 60%

The history of innovation is replete with stories of good ideas that occurred to people while they were out on a stroll. The stroll removes you from the task-based focus of modern life and deposits you in a more associative state. Given enough time, your mind will often stumble across some old connection that it had long overlooked, and you experience that delightful feeling of private serendipity.”

Steven Johnson
Where Good Ideas Come From – The Natural History of Innovation

After a period of intense struggle, get up and go for a walk. Leave your phone at your desk and walk at a brisk pace. Don’t think, just let your mind wander. Look around at your surroundings and take it all in. If you can, go for a walk in a park or in nature. Fresh air, sunlight and an increased heart rate will make you feel so much better and will help breed serendipity.

When to go for a walk?

The best time is right in the middle of your struggle. This helps bring on the Zeigarnik effect.

In 1927 Russian psychologist Bluma Zeigarnik demonstrated that people have a better memory for incomplete than complete tasks. Once a task is finished, we stop thinking about it. But when it is interrupted and left undone, it stays active in our minds.

Adam Grant
The Originals

Stopping in the middle of a task and leaving it incomplete allows your subconscious to continue to percolate on it. You minimise the window of your struggle but it is still working in the background. It is also working in the background with more information to draw from. Too often, we take a break when a task is complete. This works well but your brain will not continue to work on it. Put the breaks on in the middle of a struggle and get out for a walk. You’ll be amazed at the difference. When you are walking, let go of thought and allow your brilliant brain to continue to do what it does best.

Another great time to go for a walk is when you need to know more about a problem or find ways to solve a problem. Genchi genbutsu is a Japanese saying made famous by Taichii Ohnofrom Toyota, grandfather of the Lean Manufacturing process, and it translates to “actual place, actual thing” or to “get out of the building and see”. Instead of trying to solve the problem from afar without all the information, get out of your seat and go see it for yourself. See the problem with your own eyes. Talk to the people who are impacted by the problem. Get the information first hand and this will lead to more informed solutions. Too often, we hide behind an email or in a meeting and work with assumptions. Seeing it with your own eyes allows you to deal in truths and this makes for better solutions.

The Release is necessary to allow your brain the opportunity to develop and grow. We have put in the hard work during the Struggle phase and now we must allow our body time to recover and grow. Creating breaks in your day or week allow you to be a better thinker and work towards getting in the optimal performance state of flow.

Bonding comes not with the meltdown, but with the shared activity afterward, in which people learn about each other through cooperation.

Scientists have learned that, when animals mate and give birth, specialized chemicals are released into their brains that enable their behavior to change. Maternal and paternal patterns of nursing and caring appear. The most important is a chemical called ‘oxytocin.’ It doesn’t cause joy. On the contrary, it may cause anxiety, because it melts down the patterns of connections among neurons that hold experience, so that new experience can form. We become aware of this meltdown most dramatically as a frightening loss of identity and self control, when we fall in love for the first time.

Bonding comes not with the meltdown, but with the shared activity afterward, in which people learn about each other through cooperation. 

Knowing another person doesn’t come with foreplay and orgasm. It comes in cooperative activities during and afterward. Trust emerges not just with sex, but also with vigorous shared activity in sports and combat, through which people bond into teams by learning to trust each other.

So oxytocin is not a happiness chemical, but a brain tool for building trust — and is a documented result of mother-child bonds. Perhaps a million years ago our ancestors learned how to use this mammalian mechanism to promote social bonding beyond sexual union, in order to form groups and tribes. 

They did it, and still do it, with dancing, rhythmic clapping and chanting, singing and making music together all day and night, into exhaustion and collapse. When they awaken, they are reborn.

Endorphins and BDNF

The study of positive psychology is encouraging more researchers to study the proactive prevention of illness by identifying attitudes and personality traits that contribute to positive mood and increase quality of life. For example, happy people, as compared with less happy people, tend to have greater immune system function, a reduced risk of cardiovascular disease, and report greater marriage and job satisfaction. It is therefore valuable to develop a deeper understanding of the positive affect by investigating its biological basis. Several studies have begun to investigate potential biological markers of positive affect.

Research investigating the association between potential biological markers indicates depressed individuals have a lower concentration of prolactin. Most people associate prolactin with enabling women to produce milk, however, it is influential over a large number of functions. Prolactin plays an essential role in metabolism, regulation of the immune system, and pancreatic development. In humans, prolactin is produced in the pituitary, uterus, breast, lymphocytes, leukocytes, and prostate. As prolactin response increases, so do the positive effects associated with happiness, and this correlates with cognition and neural connectivity affecting our ability to perceive, remember, and reinforce existing neural connections.

To protect the brain from stress, it releases a protein called Brain-Derived Neurotrophic Factor (BDNF), a neurotrophin which translates activity into synaptic and cognitive plasticity in the adult animal. This BDNF has a protective and also a reparative element to memory neurons and acts as a reset switch. That’s why we often feel so at ease and see things so clearly after moments of stress.

At the same time, endorphins, another chemical to fight stress, are released from the brain. The main purpose of endorphins is to minimize discomfort and block the feeling of pain by stimulating pleasure centers, many of which even lead to euphoria.

BDNF and endorphins are the reasons exercise makes us feel so good. The somewhat scary part is that they are associated with very similar addictive behaviors to morphine, heroine or nicotine users. The only difference? Well, it’s actually good for us.

Endorphins are chemicals that are able to cross through the gaps between neurons in order to pass along a message from one to the next. There are many different kinds, and much remains to be learned about their different purposes and functions, but endorphins can be released with many different types of activities.

Endorphins act as both a painkiller and as the pay-off for your body’s reward system. When you hurt yourself (or eat a hot chili pepper), you may get a big dose of endorphins to ease the pain. You may also get an endorphin blast from talking to a stranger, eating a satisfying meal or being exposed to ultraviolet light. (Everyone has different amounts of endorphins, and what may trigger an endorphin rush for one person could very well produce a dud for someone else.) The pay-off in the form of your body tapping into its own stash of “opiates” is to let you know you’ve had enough — and convince you to do it again sometime soon.

Overall, the net benefit of cells undergoing all the above changes leads to:

• Stimulating the growth of nerve connections.
• Improving cognition by increasing mental productivity.
• Improving our ability to analyze and think.
• Enhancing our view of our surroundings.
• Increasing attentiveness.
• Even more happy thoughts.

Ποια ήταν η Επιστήμη των αρχαίων Ελληνίδων;

Πολλοί ισχυρίζονται πως η αρχαία ελληνική επιστήμη καλλιεργήθηκε μόνον από φωτισμένους άνδρες. Κι όμως!… Ποιος γνωρίζει, άραγε, την μεγάλη συμβολή της αρχαίας Ελληνίδος στο επιστημονικό γίγνεσθαι του τόπου μας; Ποιος είναι εις θέσιν να μας απαριθμήσει τα έργα, που έγραψαν οι μεγάλες αυτές Ελληνίδες , αφού ορισμένοι φρόντισαν να τις ενταφιάσουν μέσα στο απέραντο νεκροταφείο του χρόνου; Πολλές εξ αυτών είχαν ως ιέρειές των αρχαίες Ελληνίδες, οι οποίες στόλισαν ή, δια της προσωπικότητάς των, κόσμησαν την Επιστήμη, την οποία υπηρετούσαν!.. Διαβάστε το κείμενο!

ΔΕΝ ήσαν λίγες!.. Μέσα σε ένα βιβλίο μιλάμε για 547 Αρχαίες Ελληνίδες, που φώτισαν, με το πνεύμα τους, την ομορφιά τους και τον ηρωϊσμό τους, το δρόμο προς τους επιγόνους και απογόνους των! Είναι οι μακρινές μανάδες μας, που κατόρθωσαν, μέσα στην αιώνια σιωπή, να δημιουργήσουν τον δικό τους πολιτισμό και να οικοδομήσουν, δια της σοφίας των, τον δικό τους πνευματικό ιδεώδες, μέσα εις το οποίο γαλουχήθηκαν γενεές επί γενεών Ελλήνων και Ελληνίδων!

Ποιος γνωρίζει, όμως, την μεγάλη συμβολή της αρχαίας Ελληνίδος στο επιστημονικό γίγνεσθαι του τόπου μας; Ποιός είναι εις θέσιν να μας απαριθμήσει τα έργα, που έγραψαν οι μεγάλες αυτές Ελληνίδες , αφού ορισμένοι φρόντισαν να τις ενταφιάσουν μέσα στο απέραντο νεκροταφείο του χρόνου; Δεν υπάρχει επιστήμη, που να μην «θεραπεύθηκε» από αρχαία Ελληνίδα!.. Δεν υπάρχει επιστημονικός χώρος, που να μην «διακονήθηκε» από κάποια μακρινή μας μητέρα!.. Δεν υπάρχει επιστημονική μελέτη, που να μην πέρασε από το μάτι κάποιας αρχαίας Ελληνίδας προγόνου μας!… ΄Ολες (μα όλες) οι Επιστήμες είχαν πανάξιες εκπροσώπους του γυναικείου φύλλου, που (άλλες λίγο, άλλες πολύ) σφράγισαν με την επιστημονική τους γνώση το μεγαλείο του αρχαίου ελληνικού πνεύματος , τόσον εις τα γράμματα, όσον και στις επιστήμες ή τις τέχνες!

Ας θυμηθούμε ορισμένες εξ αυτών, που ανήκουν αποκλειστικά στον χώρο των θετικών επιστημών, αν και πολλές από τις αρχαίες Ελληνίδες είχαν στην κυριολεξία πανεπιστημιακή και όχι μόνον επιστημονική γνώση:

Η Αβροτέλεια ήταν πυθαγορεία φιλόσοφος, , η Αγλαονίκη αστρονόμος, η Αγνοδίκη η Αθηναία ιατρός, η Αίγλη ιατρός, η Αίθρα μαθηματικός, η Ακεσώ ιατρός, η Αντιοχίς η Τλωία ιατρός και φαρμακολόγος, η Βαβέλυκα πυθαγορεία φιλόσοφος, η Βοιώ η Αργεία πυθαγορεία φιλόσοφος, η Δαμώ πυθαγορεία φιλόσοφος και συγγραφεύς έργων, η Δεινώ πυθαγορεία φιλόσοφος, η Διοτίμα πυθαγορεία φιλόσοφος και διδασκάλισσα του Σωκράτους, η Ελεφαντίς ιατρός και γυναικολόγος, η Ελορίς η Σαμία (1) πυθαγορεία φιλόσοφος, η Ερμιόνη η Καισαρεία ιατρός, η Εχεκράτεια πυθαγορεία φιλόσοφος, η Ζηναίς η Ταρσεία ιατρός, η Ηπιόνη ιατρός, η Θεανώ (2) πυθαγορεία φιλόσοφος, η Ιασώ ιατρός, κλπ κλπ κλπ.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ; 

Πολλοί φίλοι του βιβλίου αυτού ευλόγως διερωτώνται:

-- Που βρίσκονται τα έργα αυτών των αρχαίων Ελληνίδων επιστημόνων;

Και κάτι ακόμη:

-- Γιατί οι περισσότερες αρχαίες Ελληνίδες, που μνημονεύετε στο έργο σας, ήσαν Εταίρες και όχι επιστήμονες;

Έχουν δίκιο να προβληματίζoνται οι καλόπιστοι αναγνώστες μας. Κι ακόμη περισσότερο να υποβάλουν ερωτήσεις. Ωστόσο,, υπάρχουν απαντήσεις:

1ον). Τα έργα των αρχαίων Ελληνίδων συγγραφέων δεν χάθηκαν. Υπάρχουν. Απλώς, θα πρέπει να τα αναζητήσουμε . Να βρούμε σε ποια ακριβώς σημεία του πλανήτου μας βρίσκονται «θαμμένα». Σε ποια «συρτάρια της γης» τα έχουν καταχωνιάσει οι επιτήδειοι..

Κλειδί σ’ αυτήν την προσπάθεια έρχεται ασφαλώς το βιβλίο μας: «Που βρίσκονται τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα», και το οποίο βιβλίο έγινε αντικείμενο διδακτορικής διατριβής της Ελληνίδος Αμάντας Κουτσουπίδου- Pafford, σε Πανεπιστήμιο της Αμερικής, όπως τουλάχιστον απεκάλυψε η ίδια στην τηλεοπτική συζήτηση που είχαμε στην εκπομπή «Τι εστίν αλήθεια;» κατά το Μεγάλο Σάββατο (πρωί της 26ης Απριλίου 2003) στο «Τηλεάστυ».

Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο μας αποκαλύπτουμε, ότι ναι μεν πυρπολήθηκε η Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας (και μάλιστα πολλές φορές), αλλά, για να γεμίσει αμέσως η Βιβλιοθήκη αυτή, μετά την μεγάλη καταστροφή της, με 500.000 χειρόγραφα, αυτό σημαίνει δύο πράγματα:
Ή κάηκαν τα πρωτότυπα και σώθηκαν τα αντίγραφα των έργων, ή κάηκαν τα αντίγραφα και σώθηκαν τα πρωτότυπα τών έργων αυτών. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι αυτή τη στιγμή που γράφονται οι αράδες αυτές, σε διάφορες ιδιωτικές και δημόσιες βιβλιοθήκες, πανεπιστήμια, μουσεία, ιδιωτικές συλλογές κλπ ευρέθησαν, σύμφωνα με επίσημες πηγές, πάνω από 200.000 αρχαία ελληνικά και βυζαντινά χειρόγραφα!

Κατά συνέπειαν, αφού επισημάνθηκαν τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα, έτσι όπως τα αναφέρουμε μέσα στο βιβλίο μας, οι αναγνώστες δεν έχουν, παρά να τα αναζητήσουν και να διαβάσουν το περιεχόμενο τους. Εξυπακούεται, ότι μέσα στα έργα αυτά θα υπάρχουν και έργα των αρχαίων Ελληνίδων συγγραφέων.

2ον) Πράγματι. Μέσα στο έργο μας: «Οι Ελληνίδες της Αρχαιότητος», ο αναγνώστης θα βρει πολλές Εταίρες, που όμως διέθεταν ομορφιά, γοητεία, φρεσκάδα, εξυπνάδα, φαντασία, χιούμορ, ευγένεια και λεπτότητα χαρακτήρος , ευχέρεια λόγου, ευστροφία πνεύματος, φιλολογική δεινότητα, ρητορική ικανότητα, γλωσσική ευφράδεια και, πάνω απ’ όλα, επιστημονική γνώση!

Βεβαίως, στο πέρασμα του χρόνου, κάποιοι φρόντισαν να διαδώσουν την ερωτική και όχι την πνευματική δραστηριότητα των αρχαίων Ελληνίδων. Ο Αλκίφρων, για παράδειγμα, διασώζει τις ερωτικές επιστολές των Εταιρών και όχι τα επιστημονικά έργα πολλών εξ αυτών. Το ίδιο κάνει και ο Αθήναιος στους «Δειπνοσοφιστές» του. Ευτυχώς δηλαδή που υπήρξαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και μας διέσωσαν, τουλάχιστον, πολλούς τίτλους ή περιλήψεις των περιεχομένων εκ των έργων αυτών, όπως για παράδειγμα ο Πατριάρχης Φώτιος μέσα στην «Μυριόβιβλό» του, αφού, ως γνωστόν, διασώζει ονόματα πολλών αρχαίων Ελληνίδων συγγραφέων και επιστημόνων. Κάτι, δηλαδή, που θα περιμέναμε από τους λεγομένους «εθνικούς» ιστορικούς ερευνητές και όχι από το ελληνικό ράσο, που τόσο πολύ το «κονταροχτυπουν» πολλοί.

Αυτός και ο λόγος, που ενώ γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια τις ...ερωτικές φαντασιώσεις των αρχαίων Ελληνίδων (ήμαρτον, Κύριε!), αγνοούμε το περιεχόμενο των έργων, που έχουν συγγράψει ορισμένες Εταίρες, με εξαίρεση τους τίτλους κάποιων συγγραμμάτων τους («κι αυτά με το ζόρι», που λέει ο λαός μας) !

Ποιος φταίει και ποιος ευθύνεται για όλο αυτό το «θάψιμο» του πνεύματος και της επιστημονικής γνώσεως των μακρινών μανάδων μας, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το αναφέρουμε. Γινόμαστε κουραστικοί να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια…

ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ;

--Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε την επιστημονική γνώση των αρχαίων Ελληνίδων; Πώς μπορούμε να κάνουμε κι εμείς υπερήφανες τις μακρινές μανάδες μας, που μας κοιτάζουν από τις αγκάλες των ουράνιων νεφών με μητρική τρυφερότητα, αλλά και με παράπονο που τις ξεχάσαμε τόσους και τόσους αιώνες;

Μέσα στο βιβλίο μας : «Οι Ελληνίδες της Αρχαιότητος: Το πνευματικόν κάλλος, ο θείος έρως και ο ηρωϊσμός», που ίσως να βρίσκεται κιόλας στα χέρια σας, θα βρείτε πολλές απαντήσεις. Απαντήσεις που έχουν να κάνουν με το γεγονός, ότι δεν υπάρχουν μόνον «συρτάρια της γης», που φυλάνε τα αιώνια μυστικά των μακρινών μανάδων μας, αλλά και η ίδια η εθνική ιστορική μας μνήμη, που δεν αστειεύεται μπροστά στην μεγάλη αλήθεια. 

Και η αλήθεια είναι μία:

-- Οι Αρχαίες Ελληνίδες μανάδες μας υπήρξαν ισάξιες (αν όχι και ανώτερες) των αρχαίων Ελλήνων πατεράδων μας! Κι αυτό το αποδεικνύουμε στο τρίτομο έργο μας «Η καρδιά της Ελλάδος΅», όπου μιλάμε για το βίο και το έργο πάνω αό 2.500 αρχαίων Ελληνίδων!!

Αυτό μη το λησμονούμε ποτέ.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1) Το όνομα αυτό ενδέχεται να είναι ανδρικό και όχι γυναικείο.

2) Με το όνομα αυτό εμφανίζονται πολλές αρχαίες Ελληνίδες επιστήμονες.

3) Τηλεοπτική εκπομπή «Το Ντοκουμέντο της Εβδομάδος» της 21ης Φεβρουαρίου 1999 με προσκεκλημένους τους κκ Άδωνι Γεωργιάδη και π. Γεώργιο Μεταλληνό, όπου συζητήσαμε το θέμα του Δωδεκαθεϊσμού και των διωγμών των χριστιανών.